รักนายผู้ชายขี้เก๊ก

เนื้อเรื่อง

ณ โรงเรียน K เมืองโซระ ประเทศญี่ปุ่น

                หญิงสาวสองคนหน้าตาน่ารักนั่งคุยกันอยู่ใต้ต้นไม้ใต้อาคาร 5 ซึ่งเป็นอาคารเรียนของพวกเธอนั่นเอง

                “ นี่ไอโกะ เธอว่าระหว่างแอบรักกับอกหักอันไหนมันเจ็บปวดกว่ากัน “

                ฉันชื่อนานะค่ะ ใครเค้าก็ว่าฉันเจ้าชู้ เค้าว่ากันว่าดวงตาและผมสีน้ำตาลทำให้ฉันมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น และมันก็เข้ากับผมยาวดัดเป็นลอนของฉันได้ดี

                “ นี่นานะ ฉันว่าแกเป็นเอามากนะเนี่ย -_- “

                เพื่อนสนิทของฉัน ไอโกะหญิงสาวผมสั้นหน้าตาน่ารักมองฉันด้วยแววตาผิดหวังนิดๆ

                “ แล้วแกจะตอบฉันได้ยังอ่ะ =_= “

                “ อืม…” ไอโกะทำสีหน้าครุ่นคิด “ ฉันว่าน่าจะอกหักนะ “ ยัยไอโกะตอบและหันมามองหน้าฉัน

                “ แต่ฉันว่าน่าจะแอบรักนะ อกหักเรายังได้บอกความรู้สึกให้คนที่เราชอบรับรู้ แต่แอบรักแค่จะแสดงออกยังไม่กล้าเลย “ ฉันพูดด้วยสีหน้าอินแบบสุดๆ

                “ -_- แกอ่านนิยายมากไปรึเปล่าวะ “

                “ แกหนิ -_-^ฉันกำลังอินๆ “ ฉันหันไปตวาดไอโกะและหันไปมองที่สนามบอล ยัยไอโกะหันไปมองตามและก็ยิ้มออกมาอย่างรู้ทัน

                “ ^^ หนิ แกยังไม่เลิกชอบพี่ไคอีกหรอ “

                ^_^ ฉันหน้าแดงขึ้นมาทันทีและมองไปที่พี่ไค ชายหนุ่มผมสีดำยาวลากไซ สูง 183 ผิวสีแทนแต่มีเสน่ห์ ชายหนุ่มผู้ถูกรับเลือกให้เป็นหนุ่มป๊อปประจำโรงเรียน แต่เสียอย่างเดียวที่พี่แกค่อนข้างเจ้าชู้ไปมาก แต่ก็หยั่งว่าอ่ะนะ คนหล่อทำอะไรก็ไม่ผิด ^^

                “ บ้าหรอ “ ฉันพูดและผลักไหล่ยัยไอโกะเล่นเอามันเกือบตกเก้าอี้ -_-

                “ +_+ ฉันขี้เกียจคุยกะแกแล้ว “ ยัยไอโกะลุกไปทันที อะไรเนี่ย แค่นี้ทำเป็นงอน

                ฉันรีบวิ่งไปดักหน้ามันทันที แต่ยัยนี่ไม่สนใจฉันเลย ไอ้เพื่อนบ้าเอ๊ย -_-^

                “ ไม่เอาน่า อย่าโกรธนะ “ ฉันพูดและเอามือบีบแก้มยัยไอโกะ มันปัดมือฉันออกและเดินไปทันที -_-^^ อะไรวะแค่ผลักไหล่แค่นี้ทำเป็นงอน เชอะ ไม่ง้อแล้วโว๊ย =_=

                  โป๊ก….ตุบ

                อ๊าย….ไอ้บ้าที่ไหนเตะฟุตบอลอัดคนสวยอย่างฉันเนี่ย ไม่มีตาแถมไม่มีแววอีก -_-

                “ นานะ “

                เสียงยัยไอโกะดังมาแต่ไกลคาดว่ามันคงรีบวิ่งมาดูฉัน ไอโกะนั่งยองๆ และตบบ่าฉันเบาๆ แกโกรธฉันอยู่ไม่ใช่หรอวะ แต่ฉันไม่สามารถพูดอะไรได้เพราะมันเจ็บหน้าผากอย่างแรง อย่าให้รู้นะว่าใครเป็นเจ้าของลูกเตะเมื่อกี้ แม่จะด่าให้กระเจิงเลย

              “ เอ่อ….ขอโทษนะครับ เป็นไรมากรึเปล่า “ เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังอยู่ข้างหน้าฉัน

                “ ก็เจ็บน่ะสิถามได้ “ ฉันตอบโดยไม่ได้หันไปมอง ยัยไอโกะตบบ่าฉันแรงขึ้น

                “ อะไรวะแก “ ฉันเงยหน้ามองยัยไอโกะและสายตาก็เหลือบไปเห็นเจ้าของลูกเตะเมื่อกี้

                O_O อ๊าย…ซุปเปอร์สเป๊ก

                “ พะพะพิพิ พี่ไค “ ฉันได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆ ตายแล้ว นี่ฉันสวยพอรึยังเนี่ย =_=

“ พี่ว่าน้องลุกขึ้นก่อนดีมั้ยครับ “ พี่ไคส่งมือมาให้ฉัน ตายแล้วนี่เป็นโอกาสดีควรรีบไขว่คว้าไว้ ^__^ ฉันกำลังจะเอื้อมมือไปแตะมือพี่ไคแต่มีคนมาปัดมือฉันออกก่อน

“ อย่าเอามือสกปรกของเธอมาแตะมือพี่ชายฉัน “

ฉันเงยหน้าขึ้นมองคนที่ปัดมือฉันออก ใครบังอาจมาทำลายความสุขฉ้านนน

O_O  ไอ้เรียวขี้เก๊ก

ฉันดีดตัวขึ้นและเผชิญหน้ากับนายเรียว มินาคาว่า เรียว น้องชายของพี่ไค สองคนนี้หน้าตาคล้ายกันมาก แต่ผมของนายเรียวจะเป็นสีน้ำตาลดำซอยสั้นระต้นคอ ตาของหมอนี่จะเป็นสีน้ำตาลเข้มส่วนตาของพี่ไคจะเป็นสีดำ แล้วหมอนี่ก็ขาวกว่าพี่ไคมาก แต่นิสัยทั้งขี้เก๊ก หลงตัวเอง แถมยังหยิ่งอีก ต่างกับพี่ไคราวฟ้าดิน

“ -_-^นายกล้าดียังไงมาว่ามือฉันสกปรก “

“ มือน่ะอาจไม่สกปรก แต่ใจน่ะสกปรกร้อยเปอร์เซ็น “

“ -_-^^แล้วนายล่ะดีนักหรอ “

“ มันก็ดีกว่าเธอแล้วกัน “ แล้วนายเรียวก็เดินไปทันที มันจะมากไปแล้วนะ

ฉันวิ่งไปหานายเรียวและกระชากไหล่หมอนั่นกลับมา

                  เผี้ยยยย

                ฉันตบหน้าหมอนั่นทันทีที่หันกลับมา นายเรียวทำหน้างงๆ

                “ ไอ้คนไม่มีหัวใจ “ แล้วฉันก็วิ่งออกมาพร้อมๆ กับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีใครกล้าว่าฉันขนาดนี้เลย แล้วหมอนี่กล้าดียังไง

                ฉันขึ้นรถเมย์กลับบ้านทันที โชคดีที่ยามไม่อยู่เลยออกมาจากโรงเรียนได้ ^^ แต่เอ๊…เหมือนฉันลืมอะไรเลย O_O เฮ้ย! ตายล่ะ ฉันลืมยัยไอโกะสนิทเลย โทรหามันหน่อยดีกว่า เดี๋ยวมันจะโกรธ

                ฉันกดเบอร์และลงมือโทรหายัยไอโกะ รอสัญญาณอยู่นานกว่ามันจะรับ

                ( แกอยู่ไหนวะ )

                “ บนรถเมย์ “

                ( เฮ้ย…แกเป็นขนาดนั้นเลยหรอ )

                “ ก็เออดิ ฉันร้องไห้เลยนะแก “

                เสียงยัยไอเงียบไปเหมือนหันไปคุยกับคนอื่น

                ( กลับมาโรงเรียนเดี๋ยวนี้นะ )

                0_0 เสียงผู้ชายหนิ

                “ ไม่กลับ แล้วนายเป็นใครมีสิทธิไรมาสั่งฉัน “

                ( อนาคตพ่อของเด็กในท้องเธอไง )

                เสียงของปลายสายหัวเราะ

                “ พ่อของแม่นายน่ะสิ “ เอ้ยๆ ไม่ได้ นางเอกนะจ่ะนานะ เธอเป็นนางเอกพูดจาอย่างงั้นไม่ได้ +_+

 “ นายเป็น ใคร “ เสียงเริ่มอ่อนลง

                ( แฟนในอนาคตของเธอ )

                “ ตายซะเถอะแก “ มาดนางเอกหลุด -_- “ จะบอกหรือจะบอก “

                ( บอกก็บอก ไม่เห็นต้องตะคอกเลย สุดหล่อของเธอไง )

“ ไอ้เรียว “

( ดีใจจังที่เธอจำเสียงฉันได้ )

“ ฉันจะคุยกับเพื่อนฉัน “ ฉันพยายามพูดอย่างใจเย็นที่สุด

                ( แต่ฉันจะคุยกับเธออ่ะ )

                “ แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย “

                ( ขอโทษน้า ) เสียงของนายเรียวดูอ่อนลง

                “ หา “

                ฉันตะโกนด้วยความตกใจจนคนบนรถเมย์หันมามองฉันเป็นจุดเดียว  -__- ฉันจึงต้องมุดหน้าลงกับเก้าอี้

                “ นายว่าไงนะ “

                ( คนหล่อบอกขอโทษทำเป็นไม่ได้ยิน )

                =_= หมดอารมณ์

                “ …. “

                ( อ่ะๆ บอกก็ได้ อะแฮ่ม ) ลีลาเยอะจริง ( ฉันขอโทษ ฉันไม่คิดว่าเธอจะเก็บไปคิดมากขนาดร้องไห้ )

                “ คนไม่มีหัวใจอย่างนายเนี่ยนะจะมาขอโทษฉัน “

                ( ถ้าฉันไม่มีหัวใจฉันคงไม่ชอบเธอหรอก )

                “ อืม…. ก็ดีแล้ว O_O ว่าไงนะ “ เมื่อกี้นายเรียวบอกรักฉันหรอ ไม่ใช่หรอกมั้ง 

                ( ฉันชอบเธอนะ ชอบมานานแล้วด้วย )

                โอ้จอร์ท ฉันนี่ก็เสน่ห์แรงไม่เบานะเนี่ย ^_^

                “ ชั่งมันเหอะ ว่าแต่นายอยู่กับเพื่อนฉันได้ไง “

                ( ก็เพื่อนเธอชอบฉัน )

                “ พูดจริง “

                ( จริงดิ ก็ฉันออกจะเสน่ห์แรงขนาดนี้ )

                -_- อึ้งค่ะ จะมีสักครั้งมั๊ยที่นายจะไม่หลงตัวเอง

                “ เออ นั้นแค่นี้นะ “

                ( เดี๋ยวดิ แล้วเธอจะไม่รับรักฉันหรอ ) น้ำเสียงของนายเรียวดูเศร้าๆ

                “ ไม่ “ แล้วฉันก็กดวางสายทันที หมอนี่พูดอะไรก็ไม่รู้ คนสวยเขินแย่เลย ^^

                1 อาทิตย์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ฉันกับนายเรียวสนิทกันมากขึ้น หมอนี่นิสัยใช้ได้เลยล่ะ ^^ เอาใจเก่งมาก แทกแคร์ฉันตลอด แต่ก็เอาเปรียบฉันเป็นบ้างเรื่อง เช่น ตอนเที่ยงต้องให้ไปดูซ้อมบาส ไปถึงโรงเรียนตอนเช้าต้องให้ไปที่สนามบาสก่อน ตอนเย็นต้องรอกลับบ้านพร้อมกัน จนตอนนี้คนทั่วไปคิดว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว

                วันนี้เป็นวันเสาร์ นายเรียวก็ลากฉันมาสนามบาสจนได้ -_- แล้วตอนนี้ก็เป็นช่วงพัก เราสองคนจึงนั่งคุยกันอยู่บนอัทจรรย์ เออใช่ฉันลืมบอกไปว่านายเรียวเป็นนักบาส ^^

                “ นี่ เธอยังไม่ชอบฉันอีกหรอ “ นายเรียวถามและเอานิ้วมาจิ้มแก้มฉันเบาๆ -/////- โอ้ย…. หน้าฉันร้อนไปหมดแล้ว

                “ ยังไม่ชอบ “ ฉันยิ้มและหันหน้าหนี ขืนมองหน้ากันอีกนิดใจฉันก็ละลายหมดสิ

                “ หรอ…. แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ “ นายเรียวยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าฉัน ฉันรีบลุกขึ้นทันที

                “ ใครหน้าแดง “

                “ ก็เธอไง ดูดิเหมือนลูกมะเขือเทศเลย “

                “ บ้า… “ ฉันยิ้มอย่างอายๆ

                “ เออ! เพื่อนเธอที่ชื่อไอโกะมาขอคบกับฉันแหละ “ นายเรียวพูดและยกน้ำขึ้นดื่ม เท่ห์เป็นบ้า ^_^

                “ แล้วนายตอบว่าไง “

                “ ก็โอเคน่ะดิ “

                O_O ฉันใจหายขึ้นมาทันที เรียวเป็นแฟนกับไอโกะแล้วหรอ ดีจัง แต่ทำไมน้ำตามันถึงจะไหลล่ะ เราควรดีใจสิไม่ใช่เสียใจ

                “ หรอ…. ดีใจด้วย “

                “ อืม ไอโกะน่ารักมากเลยล่ะ “ นายเรียวพูดต่อ ไม่ได้สนใจความรู้สึกฉันเลย แต่หมอนี่จะสนใจเราทำไมล่ะ คิดได้อย่างนั้นฉันจึงเดินออกมาทันที แล้วอยู่ๆ ฉันก็ต้องหยุดเพราะนายเรียวกอดฉันไว้ มันเป็นการกอดที่อบอุ่น ฉันไม่อยากเสียผู้ชายคนนี้ไปเลย ถ้าวันนึงไม่มีผู้ชายคนนี้อยู่ข้างๆ ฉันจะเป็นยังไงนะ

                “ ล้อเล่นหน่า ฉันบอกแล้วว่าฉันชอบเธอแล้วฉันจะไปเป็นแฟนกับยัยไอโกะทำไม “

                “ นายนี่มันจริงๆ เลยน้า “ ฉันปาดน้ำตาออก ดีแล้วล่ะที่เรียวกอดฉันจากด้านหลัง ถ้ากอดจากข้างหน้าหมอนี่คงจะรู้ว่าฉันร้องไห้

                “ แต่เพื่อนเธอขอคบกับฉันจริงๆ น้า แต่ฉันปฏิเสธไปแล้ว “ เรียวยิ่งกอดฉันแน่นขึ้นเหมือนกับกลัวว่าฉันจะจากไป ฉันไม่มีทางจากนายไปไหนหรอก มีแต่นายแหละที่จะเดินจากฉันไป

                “ นี่เรียว ฉันชอบ… “

                “ อะแฮ่ม ทำอะไรกันกันก็เกรงใจคนแถวนี้หน่อย “ พี่ไคเดินเข้ามายืนข้างหน้าฉัน เรียวจึงปล่อยฉันจากอ้อมกอด โถ่… เสียดายจัง -_-

                “ ขัดจังหวะจริง “ นายเรียวทำหน้าเซ็ง

                “ นี่ พวกเธอสองคนเป็นแฟนกันรึยัง “ พี่ไคถามและมองมาที่ฉัน +_+ ทำไมต้องทำหน้าเศร้าอย่างงั้นด้วยล่ะ

                “ ใครจะไปเป็นแฟนกับหมอนี่ล่ะคะ “ ฉันหันไปตอบพี่ไคอย่างรวดเร็ว แต่ความจริงก็อยากเป็นนะ ^^

                “ อ้าว… เห็นสวีทกันขนาดนี้ยังไม่เป็นอีกหรอ “

                “ โถ่….พี่ ก็คนแถวนี้สิปากแข็งไม่ยอมรับความจริง “ นายเรียวพูดและมองมาที่ฉัน

                “ อ้าว ฉันผิดหรอ “ ฉันแย้งขึ้นมาบ้าง ก็นายไม่เคยขอฉันเป็นแฟนหนิ จะให้ฉันขอรึไง ทุเรศตายเลย

                “ ไม่รู้แหละ เธอไม่ยอมรับรักฉันเอง ” นายเรียวพูดด้วยสีหน้าเศร้า นายทำให้ฉันสงสารรู้ไหม -_- แค่นี้ฉันก็จะบ้าตายกับความน่ารักของนายอยู่แล้ว

                “ พี่ไปดีกว่า อยู่ตรงนี้นานเดี๋ยวอ้วก “ แล้วพี่ไคก็เดินไปทันที นึกจะมาก็มา นึกจะไปก็ไป พิลึกคน =_=

                “ นี่…ฉันชอบเธอจริงนะ แล้วเธอล่ะ ชอบฉันบ้างรึเปล่า “ เรียวพูดและจับมือฉันขึ้นมา

                “ ^___^ ฉันก็…. “

                “ นานะ “

                ทำไมชอบขัดจังหวะจริงนะ ไอโกะวิ่งมาและหยุดอยู่ข้างๆ ฉัน เรียวไม่ปล่อยมือฉันแต่กลับบีบแน่นขึ้น T_T ฉันเจ็บมือนะ

                “ ฉัน….มาขัดจังหวะอะไรรึเปล่า “ ไอโกะถามและมองหน้าเรียว

                -_- ขัดมากเลยแหละ

                “ เปล่าหรอก “ ฉันตอบและส่งยิ้มให้ไอโกะ

                “ ฉันไปซ้อมก่อนนะ แล้วฉันจะมาเอาคำตอบ “ -/////- เรียวหอมแก้มฉันและวิ่งไปทันที ฉันอมยิ้มและเดินกลับไปนั่งที่อัทจรรย์ ไอโกะตามมานั่งข้างๆ

                “ เธอ…เป็นแฟนกับเรียวแล้วหรอ “

                “ ยังหรอก แต่ฉันชอบเรียวนะ ชอบจนเรียกว่ารักเลยก็ได้ “ ฉันตอบและหันไปมองหน้าไอโกะ

                “ จริงอย่างที่เธอพูดนะ แอบรักมันทรมานกว่าอกหักซะอีก เพราะแค่เจอหน้าก็เจ็บปวดแล้ว “ ไอโกะพูดด้วยแววตาเศร้าๆ

                “ เธอชอบเรียวหรอ “

                ไอโกะสะดุ้งขึ้นมาทันที

                “ จะบ้าหรอ ฉันจะชอบเรียวได้ยังไง “

                เฮอ…ค่อยสบายใจหน่อย ไอโกะไม่ได้ชอบเรียวฉันจะได้ไม่ต้องพะวงเรื่องอื่น ^^

                เวลาผ่านไปฉันกับเรียวก็สนิทกันมากขึ้น แล้วฉันก็สนิทกับพี่ไคมากขึ้นด้วย วันนี้พี่ไคชวนฉันไปดูหนัง จะไปดูกันสองคนก็กระไรอยู่ ฉันจึงต้องลากยัยไอโกะไปด้วย

                ก่อนหนังฉายหนึ่งชั่วโมง ฉัน พี่ไค ไอโกะ นั่งกินไอติมอยู่หน้าโรงหนัง ยัยไอโกะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ฉันกับพี่ไคนั่งอยู่ในร้านกันสองคน ฉันไม่ได้หลงตัวเองนะ -_- แต่ฉันรู้สึกว่าพี่ไคนั่งมองฉันตลอด ในที่สุดฉันก็อดถามไม่ได้

                “ มีอะไรติดหน้านานะหรอ “

                พี่ไคยังคงมองหน้าฉันเหมือนเดิม

                “ นานะกับไอ้เรียวเป็นแฟนกันรึยัง “

                   พรวด

                ไอติมพุ่งออกจากปากฉันอย่างรวดเร็ว พี่ไคถอยหลังทันที ^^ เกือบไปแล้วมั๊ยละ ถามอะไรไม่ดูสภาพแวดล้อมเลย

                ฉันส่งยิ้มแห้งๆ ให้พี่ไค

                “ ขอโทษค่ะ “

                “ ไม่เป็นไรครับ “ พี่ไคยื่นทิชชู่ให้ฉัน “ พี่มีอะไรจะบอก “

                ฉันเงยหน้าขึ้นมอง

                “ อะไรหรอ “

                “ พี่ว่า…. นานะอย่าพึ่งกินเลยนะเดี๋ยวมันจะพุ่งอีก “

                “ ก็ได้ค่ะ “ ฉันวางช้อนไอติมและมองหน้าพี่ไคอย่างตั้งใจ

                “ สัญญานะว่าถ้าพี่บอกทุกอย่างจะเหมือนเดิม “

                ( - - ) ( _ _ ) ( - - ) ( _ _ ) ( - - )

                “ พี่…. ชอบนานะนะ “

                “ อ๋อ….O_O หา! ว่าไงนะ “ ฉันตะโกนด้วยความตกใจ คนทั้งร้านหันมามองฉันเหมือนตัวประหลาด

                “ พี่….พูดจริงนะ “ พี่ไคพูดด้วยสีหน้าจริงจังฉัน กำลังตกอยู่ในอาการอึ้ง อึ้ง แล้วก็อึ้ง ถึงฉันจะมีเสน่ห์ก็เถอะนะ -_- แต่ฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเสน่ห์แรงขนาดนี้ ^_____^

                “……”

                “ เป็นไรไป “ พี่ไคถามและเอื้อมมือมากุมมือฉันไว้ ฉันรีบชักมืออกทันทีเพราะรู้สึกว่ามีคนแอบมองอยู่

“ พี่ขอโทษนะที่ทำให้นานะไม่สบายใจ “ พี่ไคก้มหน้าลงเหมือนสำนึกผิด “ นานะคงเกียจพี่มากสินะ “ เฮือก O_O นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย ฉันเอื้อมมือไปจับมือพี่ไค

“ นานะไม่ได้เกียจพี่หรอก แต่นานะกำลังอึ้งอยู่ “     

                พี่ไคยิ้มออกมาทันที

                “ แล้วนานะชอบพี่บ้างมั๊ย “

                “ ชอบสิ แต่ชอบแบบพี่ชาย “

พี่ไคหุบยิ้มลงทันที -_- นี่ฉันพูดอะไรผิดอีกแล้วใช่มั๊ยเนี่ย

“ แต่นานะก็เคยชอบพี่นะ ชอบตั้งแต่ตอนอยู่ ม. 1 จนตอนนี้อยู่ ม. 4 ถึงได้เลิกชอบ “

“…..”

“ ^^ ความรู้สึกของนานะเปลี่ยนไปเมื่อมาเจอกับเรียว “

ใช่สิ ฉันเปลี่ยนไปเมื่อมาเจอกับเรียว จากนิสัยที่จีบเค้าไปทั่วกลับต้องหยุดเมื่อมาเจอชายหนุ่มขี้เก๊กคนนี้ ตอนนี้ในหัวใจของฉันมีแต่เรียวคนเดียวเท่านั้น

“ แล้วนานะชอบเรียวมากรึเปล่า “ จากที่เงียบมานานพี่ไคก็ถามขึ้นมา

“…..”

“ นานะรู้รึเปล่าว่าชอบกับรักแตกต่างกันยังไง “ พี่ไคหยุดพูดและหันมามองหน้าฉัน “ ชอบ คือการหวังที่จะอยู่เคียงข้างใครสักคนตลอดเวลา แต่รัก คือการต้องการใครสักคนจนถึงขนาดขาดเขาคนนั้นไม่ได้ “ พี่ไคส่งยิ้มให้ฉัน มันเป็นยิ้มที่ทำให้ฉันรู้สึกเศร้า “ แล้วนานะเป็นแบบไหนล่ะ “

 ฉันก็ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นแบบไหน รู้แต่ว่าไม่อยากให้เรียวจากไปไหน อยากให้เรียวอยู่ข้างๆ ฉันตลอดเวลา ฉันยังนึกภาพไม่ออกเลยว่าถ้าวันนึงไม่มีเรียวอยู่ข้างๆ ฉันจะเป็นยังไง

“ นานะก็ไม่รู้หรอกว่ามันคือชอบหรือรัก แต่นานะหวังเพียงได้อยู่เคียงข้างเรียว แค่เห็นเรียวมีความสุขก็พอแล้ว “ ฉันพูดและพยายามกลั้นน้ำตาไว้ นางเอกจังเลยเรา -_-

“ แล้วถ้าเรียวไม่ได้อยู่เคียงข้างนานะล่ะ ถ้าวันนึงเรียวต้องเดินจากนานะไปนานะจะทำยังไง “ 

                “ จะทำไงได้ล่ะ ก็คงได้แต่ปล่อยให้มันเป็นในแบบที่ควรจะเป็น =__= ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าสักวันเรียวต้องจากนานะไปนานะก็ไม่สน เพราะนานะจะทำวันนี้ให้ดีที่สุด ดูแลเรียวให้ดี เวลาจากกันจะได้มีความทรงจำที่ดีเก็บไว้ไง “ ฉันปาดน้ำตาและส่งยิ้มให้พี่ไค

                “ โอเค พี่ยอมเธอแล้ว ถ้ามีปัญหาพี่จะช่วยแก้นะ ถือว่าตอบแทนความรู้สึกดีๆ ที่นานะมีให้น้องชายพี่ “

                “ ^^ ขอบคุณค่ะ “ ฉันส่งยิ้มให้พี่ไค ซุปเปอร์สเป๊กฉันนี่น่ารักจังเลย

                “ นั้นให้พี่ทำหน้าที่พี่ชายนะ “

                ฉันมองพี่ไคอย่างงงๆ พี่ไคตักไอติมและสั่งให้ฉันอ้าปาก เข้าใจแล้ว ฉันจึงป้อนไอติมพี่ไคบ้าง ถ้าคนไม่รู้จริงๆ คงคิดว่าเราเป็นแฟนกัน แต่ความจริงแค่พี่ชายกับน้องสาวเฉยๆ ^_^

                  นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาที่หนังจะฉายแล้วแต่ยัยไอโกะก็ยังมามาอีก โทรตามแล้วก็ปิดเครื่อง ฉันจึงต้องเข้าไปดูหนังกับพี่ไคกันสองคน แย่จัง -__-

                รุ่งเช้าฉันไปโรงเรียนด้วยอาการมีความสุข ยังไงวันนี้ฉันต้องบอกความรู้สึกให้เรียวรับรู้ให้ได้ ถึงดูจะช้าเกินไปแต่ก็คงไม่สายไปหรอกนะ ^^

                ฉันเดินไปที่สนามบาสและเห็นเรียวเล่นบาสอยู่ ^_^ หมอนี่น่ารักเป็นบ้าเลย เอ…แล้วพี่ไคไปไหนล่ะ ฉันเดินเข้าไปใกล้สนามบาสก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมาดักหน้าฉันไว้ หน้าตาคุ้นๆ แฮะ

                “ เธอชื่อนานะใช่มั๊ย “ ผู้หญิงคนนั้นยืนกอดอกถามฉัน เป็นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมนะคะ

                “ ค่ะ “

                “ ฉันชื่อซาบิน “

                อืม…. ว่าแต่ใครถาม

                “ ค่ะ “

                “ ฉันอยู่ ม. 6 “

                -_- แล้วจะบอกฉันทำไมเนี่ย

                “ ค่ะ “

                “ ฉันเป็นดาวของโรงเรียน “

                “ ค่ะ “

                มิน่าล่ะหน้าตาคุ้นๆ

                “ แล้วเธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร “

                “ อ้าว….ขนาดตัวพี่ยังไม่รู้เลยแล้วหนูจะรู้ไหมล่ะคะ “

                “ เธอกล้าย้อนฉันหรอ “

                “ หนูไม่ได้….”

                เผี้ยยยย

                หน้าฉันหันไปตามแรงตบ ฉันแสบหน้าขึ้นมาทันที -_-^^ ยัยนี่เป็นใครอยู่ดีๆ ก็มาตบฉัน ฉันหันไปมองหน้ารุ่นพี่ที่ชื่อซาบิน พี่ก็พี่วะ

                เผี้ยยยย

                ฉันโดนตบอีกหรอบ อะไรวะ นางเอกยังไม่ได้เอาคืนเลย -_-

                “ อย่าใช้สายตาหยั่งงั้นมองฉันนะ “ 

                “ หน้าหยั่งพี่หนูก็ไม่อยากมองนักหรอก เสียสายตาเปล่า “ ฉันกัดฟันพูด

                “ แก แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร “

                “ เป็นใครไม่สน แต่วันนี้ขอตบสักทีนึงเถอะ “ ฉันเอื้อมมือขึ้นจะตบยัยซาบินแต่มีเสียงๆ หนึ่งห้ามไว้ก่อน

                “ หยุดนะ “

                ว้าว….ฮีโร่ของฉันมาแล้ว เรียวเดินเข้ามาและหยุดอยู่ข้างๆ ยัยซาบิน ยัยนั่นเข้าไปเกาะแขนเรียวทันที นี่มันอะไรกันเนี่ย

                “ เรียวคะ นังนี่มันจะตบซาบิน “ ยัยซาบินพูดและชี้นิ้วมาที่ฉัน

“ เธอจะทำอะไรนานะ “ เรียวถามฉันด้วยสีหน้าเย็นชา นายเป็นอะไรไปเรียว

                “ แต่ยัยนี่มันตบฉันก่อนนะเรียว “ ฉันรีบเถียงกลับทันที

                “ เธอไม่มีสิทธิเรียกซาบินว่ายัยนี่ “

                “ ว่าไงนะ “

                “ ซาบินเค้าเป็นรุ่นพี่เธอ “

                “ แล้วไงล่ะ นายจะให้ฉันก้มกราบแล้วเรียกยัยนี่ว่าพี่หรอ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าหน้าฉันมันเป็นรอยรึเปล่า แต่ฉันรู้ว่ามันแสบมากๆ อย่างน้อยนายก็ต้องเห็นว่ามันแดงมั่งแหละ “

                “ เธอทำอะไรอยู่นานะ “

                “…..”

                ฉันทำอะไร -_- ฉันก็กำลังทะเลาะกับนายอยู่ไงล่ะ

                “ เมื่อวานเธอควงพี่ฉัน วันนี้มาควงฉัน แล้วพรุ่งนี้เธอจะไปควงใคร เธอเห็นฉันเป็นไอ้งั่งหรือไอ้โง่ล่ะ “ แววตาของเรียวดูสั่นคลอน นายคงไม่ได้ร้องไห้หรอกนะ

                “ นายกำลังเข้าใจผิดนะ “

                “ เข้าใจผิดหรอ “ เรียวพูดและโยนสิ่งของอย่างหนึ่งมาให้ฉัน มันคือรูป รูปที่ฉันอยู่กับพี่ไค รูปตอนที่นั่งอยู่ด้วยกัน จับมือกัน ป้อนไอติมกัน ฉันกำรูปพวกนั้นแน่นและเงยหน้าขึ้นมองเรียว

                “ มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ “ ฉันพูดพยายามควบคุมไม่ให้น้ำตาไหลออกมา

                “ แล้วมันคืออะไรล่ะ ผู้หญิงกับผู้ชายไปเที่ยวด้วยกัน จับมือกัน ป้อนไอติมกัน มันคืออะไรนานะ บอกฉันมาสิว่ามันคืออะไร “ เรียวตวาดขึ้นมา ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างหันมาสนใจเราสองคน

                “ มันไม่ใช่….”

                “ เธอตอบแทนความรู้สึกของฉันอย่างงี้หรอ เธอตอบแทนผู้ชายคนนึงที่รักเธออย่างงี้หรอ เธอทำมันลงได้ยังไง “

                น้ำตาฉันไหลออกมาทันที ทำไมนายไม่ฟังฉันบ้างล่ะ

                “ ฉัน….”

                “ เธอจะโกหกอะไรฉันอีกล่ะ แค่หรอกให้ฉันรักยังไม่พอใจอีกรึไง “

                “ ฟังฉันบ้างซิ “ ฉันตะคอกขึ้นมาอย่างหมดความอดทน “ นายรู้ไหมว่าสิ่งสำคัญสำหรับคนที่เป็นแฟนกันคืออะไร “

                “……”

                “ ความเชื่อใจไงล่ะ “

                เรียวหันมามองฉันด้วยแววตาที่เจ็บปวด

                “ แต่ฉันกับเธอไม่ได้เป็นอะไรกันหนิ แค่คำว่าชอบเธอยังไม่เคยพูดออกมาเลย แล้วอยู่ๆ เธอมาทำเหมือนชอบฉัน เธอคิดอะไรอยู่นานะ “

                “ ฉันก็กำลังจะบอกอยู่นี่ไงล่ะ “

                “ พอเถอะ มันไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ มันสายไปแล้ว “ เรียวเริ่มเดินจากฉันไป แล้วฉันก็เห็นไอโกะเดินมา ใช่สิเมื่อวานไอโกะไปกับฉันนี่นา ^^

                “ เดี๋ยวสิเรียว เมื่อวานไอโกะอยู่กับฉัน ถามไอโกะสิ “ เรียวหยุดเดินและหันมามองฉัน ไอโกะทำหน้างงๆ

                “ อะไรหรอ “

                “ เธอบอกไปสิว่าเมื่อวานเธออยู่กับฉัน บอกสิไอโกะ “ ฉันพูดและเขย่าตัวไอโกะทั้งน้ำตา

                “ หยุดเถอะนานะ “ เรียวพูดขึ้น “ ไอโกะจะอยู่กับเธอได้ยังไงในเมื่อรูปพวกนี้ไอโกะเป็นคนถ่าย “

                “ อ่ะ อะไรนะ “ ไอโกะเป็นคนถ่าย T-T ไม่จริงหรอก จะเป็นหยั่งงั้นได้ยังไงกัน

                “ ต่อไปนี้เธอกับฉันถือว่าไม่รู้จักกันอีก ลาก่อนนานะ “ เรียวเดินจากไปทันทีโดยมียัยซาบินวิ่งตาม ฉันไม่ชอบที่มันเป็นหยั่งงี้เลย เห็นแต่แผ่นหลังแต่ไม่สามารถรั้งไว้ได้ ฉันหันมามองหน้าไอโกะและค่อยๆ ปล่อยมือที่บีบไหล่ของเธออยู่

                “ นี่มันเกิดอะไรขึ้น “ ฉันพยายามถามอย่างใจเย็นที่สุด

                “ เธออย่ามาทำเป็นนางเอกหน่อยเลย “ ไอโกะพูดพร้อมจ้องหน้าฉัน อะไรกันก็ฉันเป็นนางเอกหนิ

                “ ฉันทำอะไร “

                “ เธอรู้ทั้งรู้ว่าฉันชอบเรียวแต่เธอก็ยังมาชอบเรียว อย่างน้อยเรียวก็ต้องเคยบอกเธอบ้างแหละว่าฉันขอเค้าคบเป็นแฟน แต่เธอก็ยังไปรับรักเค้า เธอทำมันได้ยังไง “

                ฉันกัดริมฝีปากและมองไปที่ไอโกะซึ่งตอนนี้เธอกำลังร้องไห้อยู่

                “ แล้วเธอล่ะทำได้ยังไง เธอก็รู้ว่าฉันชอบเรียวแต่เธอก็ทำให้ฉันกับเรียวทะเลาะกัน เธอทำมันได้ยังไง “

                “…..”

                “ ทำไมไม่พูดล่ะ ถ้าฉันรู้ว่าเธอชอบเรียวขนาดนี้ฉันจะไม่ไปยุ่งกับหมอนั่นเลย แต่นี่เธอไม่เคยบอกฉันสักคำ แต่แล้วจู่ๆ เธอก็มาแสดงตัวว่าชอบเรียว เธอจะให้ฉันทำยังไง “

                “…..”

                “ ต่อไปนี้ ถือว่าฉันกับเธอไม่รู้จักกันอีก ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่ผ่านมา ขอบคุณสำหรับคำว่าเพื่อน ฉันจะไม่โกรธและไม่เกียจเธอ เพราะเราเป็นเพื่อนกัน “

                ฉันหันไปดูไอโกะครั้งสุดท้าย ไอโกะยืนตัวสั่นและก้มหน้าอยู่ เธอคงกำลังร้องไห้ ฉันส่งยิ้มให้เธอ ถึงไอโกะไม่เห็นแต่ท้องฟ้าคงเห็น น้ำตาของฉันไหลออกมาอีกรอบ ไม่ใช่เพราะเรียวแต่เป็นเพราะไอโกะ เพื่อนที่ทรยศเพื่อนได้ลง

ความลับของไค

                สวัสดีครับ ผมชื่อมินาคาว่า ไค วันนี้ผมมีความลับของผมที่จะมาเล่าให้เพื่อนๆ ฟัง แล้วอย่าเอาไปบอกใครน้า เพราะมันเป็นความรับระหว่างเรา ^^

                ผมอยู่ ร.ร. K เมืองโซระประเทศญี่ปุ่น ผมได้รับการโหวดให้เป็นหนุ่มป๊อปของโรงเรียนฮะ เค้าว่ากันว่าผมเป็นคนเจ้าชู้ -_- ผมว่าตัวเองไม่เห็นเจ้าชู้เลย จริงอยู่ที่ผมควงหญิงสาวไม่ซ้ำหน้าแต่ผู้หญิงที่ผมรักมีอยู่คนเดียว เธอคือคาวาระ นานะ

                นานะเป็นหญิงสาวที่เรียนอยู่ห้องเดียวกับไอ้เรียวน้องชายตัวแสบของผม ผมชอบนานะตั้งแต่ตอนที่เธออยู่ ม.1 จนตอนนี้อยู่ ม. 4 ผมก็ยังชอบอยู่

                วันนี้ผมเตะบอลอัดเธอครับ ผมตั้งใจก็จริงแต่ผมไม่คิดว่ามันจะโดนหัวเธอ =_= ผมเดินไปหาเธอ เธอคงจะเจ็บมาก เมื่อเธอเห็นหน้าผมเธอก็อึ้งไปเลยครับ ก็ใช่สิผมออกจะหล่อขนาดนี้ ^^ ผมยื่นมือไปให้เธอ เธอกำลังจะแตะมือผมแต่มีคนมาปัดมือเธอออกก่อน -_-^ มันเป็นใครวะ อ้าว… ไอ้เรียวนั่นเอง -_- ทันทีที่นานะเห็นเรียวเธอก็ลุกขึ้นและด่าไอ้เรียวทันที นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเคยเห็นผู้หญิงด่าไอ้เรียว ก็มันออกจะหล่อเหมือนผม ^^ ผู้หญิงก็ต้องหลงเสน่ห์เป็นธรรมดา แล้วผมก็นึกถึงคำพูดของมันขึ้นมา มันบอกว่ามันชอบผู้หญิงคนนึง เธอเป็นคนเดียวที่กล้าด่ามัน -_- โอ้…ไม่นะ คงไม่ใช่หรอก นี่ไม่ใช่นิยายน้ำเน่าที่พี่กับน้องชอบผู้หญิงคนเดียวกัน แล้วพี่ก็ต้องเสียสละเป็นฝ่ายเดินจากไป นั่นไม่ใช่ผมแน่ๆ

                ผมพยายามใกล้ชิดกับนานะให้มากที่สุด แต่ดูเหมือนเธอจะยิ่งตีตัวออกห่างจากผม เหมือนกับเธอกำลังตกหลุมรักไอ้เรียวเข้าแล้ว แล้วผมล่ะ ผมต้องเป็นฝ่ายเดินจากไปอย่างงั้นหรอ

                แล้วสวรรค์ก็เข้าข้างผม ^_____^ นานะยอมไปดูหนังกับผม แต่เธอก็ยังลากเพื่อนที่ชื่อไอโกะมาด้วย เฮอ…ผมล่ะหนักใจ -_- พวกเราสามคนนั่งกินไอติมอยู่หน้าโรงหนัง ไอโกะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ดีล่ะ ผมจึงบอกความรู้สึกในใจให้นานะรู้ ผมรู้ว่าผลต้องออกมาเป็นหยั่งงี้ =_= เธอปฏิเสธผม เธอบอกว่าตอนแรกเธอก็ชอบผมแต่เมื่อมาเจอเรียวทุกอย่างก็เปลี่ยนไป T__T น้ำตาแทบจะไหล ผมน่าจะบอกเธอให้เร็วกว่านี้ แต่ชั่งเถอะ เธอชอบเรียวมากจริงๆ เธอยอมที่จะทนเสียใจเพื่อให้เรียวมีความสุข ผมก็จะทนเสียใจเพื่อให้เธอมีความสุขเหมือนกัน ^^

                เช้าวันรุ่งขึ้นเรียวกับนานะทะเลาะกัน ผมไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วยแต่ผมรู้ว่ายัยไอโกะส่งรูปตอนที่ผมกับนานะอยู่ด้วยกันไปให้ไอ้เรียวดู ผมแทบอยากจะฆ่ายัยนี่ซะแต่มันติดอยู่ที่ว่าผมกลัวจะติดคุก -_- แต่ก็ชั่งเถอะ ที่ผมต้องทำคือทำให้เรียวกับนานะคืนดีกันก่อนที่มันจะไม่ทันเวลา ฮั่นแน่ ^^ อยากรู้ล่ะสิว่าผมจะไปไหน ผมจะไปอังกฤษครับ ไปเรียนต่อที่นู่น แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่สำคัญ เหตุผลที่สำคัญเพื่อนๆ คงรู้อยู่แล้วว่าเพราะอะไร ถ้าเราอกหัก เรายังอยากจะเจอหน้าคนที่ทำให้เราเจ็บไหมล่ะครับ แต่ผมไม่ได้เกียจนานะน้า…. ผมแค่กลัวว่าจะตัดใจไม่ได้ก็เลยต้องรีบหนี หนีหัวใจตัวเอง เพราะถ้าขืนผมยังอยู่ที่ญี่ปุ่นผมคงจะผูกพันกับนานะยิ่งขึ้น แล้วเวลาจะสลัดมันก็จะเจ็บ ^^

                   ผมพยายามอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ไอ้เรียวฟัง แต่หมอนี่มันใจแข็งเป็นบ้า มันไม่ยอมฟังผมแม้แต่น้อย เอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง ผมจึงต้องไปลากยัยไอโกะมาอธิบายเรื่องทั้งหมด น่าแปลกที่ยัยนี่ยอมพูดแต่โดยดี ทันทีที่ฟังเรื่องทุกอย่างจบไอ้เรียวก็ยืนแข็งทื่อเป็นตอไม้ ผมตบบ่ามันและบอกให้มันดูแลนานะให้ดี มันส่งยิ้มให้ผมและบอกว่ามันรักนานะ มันจะดูแลนานะให้เท่ากับที่มันดูแลตัวเอง แล้วไอเรียวก็วิ่งออกไปทันที ผมว่าฟังแล้วมันทะแม่งๆ ยังไงอยู่นะ -_- แต่ก็ชั่งเหอะ ตอนนี้ภารกิจของผมเสร็จแล้ว ผมลงมือเขียนจดหมาย ผมคงไม่ได้อยู่ดูทั้งสองคืนดีกันเพราะผมต้องรีบไปขึ้นเครื่อง

                เคยมีคนถามผมว่าถ้าให้เลือกระหว่างคนที่เรารักกับคนที่รักเราผมจะเลือกอันไหน ตอนนั้นผมไม่สามารถตอบได้ แต่พอมาถึงตอนนี้ผมรู้แล้วล่ะว่าจะเลือกอันไหน ผมขอเลือกคนที่เรารัก ถึงแม้ว่าผมต้องเจ็บปวดหรือเสียใจที่ไม่ได้อยู่เคียงข้างเค้าคนนั้น แต่ผมก็ขอมองดูคนๆ นั้นอยู่ตรงนี้ คอยให้กำลังใจเวลาที่เธอทุกข์ คอยปลอบเวลาที่เธอเศร้า และที่สำคัญ คอยอยู่เคียงข้างเธอเวลาที่ไม่มีใคร แล้วเพื่อนๆ ล่ะคิดเหมือนผมรึเปล่า ถ้าเพื่อนๆ คิดเหมือนผมเราก็คงจะมีความรู้สึกที่เหมือนกัน ถึงเค้าจะทำให้เราเจ็บปวดแต่เราก็ยังให้อภัย เพราะเรารักคนๆ นั้น เหมือนที่ผมรักนานะไง เธอจะอยู่ในความทรงจำของฉันตลอดไปนานะ ^___^

                                                                                >>>>> จบบันทึกความรักของไค <<<<< 

                ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในห้องนอน ฉันไม่กินข้าว ไม่อาบน้ำ เรื่องราวทุกๆ อย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจนฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปดี ฉันเหมือนคนที่มีแต่ตัวแต่ไม่มีหัวใจ ก็ใช่สิในเมื่อฉันยกหัวใจของฉันให้เรียวไปหมดแล้ว

                ฉันเหลือบไปเห็นรูปที่ฉันถ่ายคู่กับไอโกะ เพื่อนที่คบกันมาสามปีแต่ต้องเลิกคบกันเพราะผู้ชายคนเดียว ความจริงถ้าไอโกะบอกฉันว่าชอบเรียวฉันก็จะเลิกยุ่งกับหมอนี่ทันที ถึงการสั่งให้ใจเลิกรักใครสักคนเป็นเรื่องยากแต่ฉันก็จะทำเพื่อรักษามิตรภาพระหว่างเพื่อน ทั้งๆ ที่ไอโกะเป็นคนแรกที่รู้ว่าฉันชอบเรียวแต่ก็ยังทรยศฉันได้ลง ซึ้งจริงๆ -_-

                ฉันเดินออกไปที่ระเบียงและแหงนหน้าขึ้นมองฟ้า วันนี้ดาวเต็มท้องฟ้า แต่ละดวงต่างสว่างแตกต่างกัน เรียวก็เหมือนกับดาวพวกนี้แหละ ^^ สามารถมองเห็นได้แต่ไม่สามารถจับต้องได้เพราะมันอยู่สูงเกินเอื้อม แต่ถึงมันจะอยู่สูงเกินเอื้อมแต่เราก็มีความสุขเมื่อได้เห็นมัน เช่นเดียวกับที่ฉันมีความสุขเวลาที่ได้มองเรียว

                ~ ซ่า ~

                จู่ๆ ฝนก็ตกลงมาและเอาฉันวิ่งเข้าบ้านเกือบไม่ทัน +_+ โถ่…กำลังโรแมนติกเลย เสียอารมณ์หมด -_-

                ฉันรีบวิ่งเข้าห้องทันที ถึงจะเศร้าอยู่แต่สุขภาพของตัวเองต้องมาเป็นที่หนึ่งนะคะ ^^แต่อยู่ในห้องอย่างงี้ฉันก็เศร้าขึ้นมาอีกแล้ว เฮอ…แล้วฉันจะทำยังไงกับเรียวดีล่ะ ไปง้อ ขอโทษ หรือว่าว่าปล่อยให้เลยตามเลย แต่ถ้าง้อแล้วเรียวจะเชื่อฉันมั๊ยล่ะ T_T แล้วคำพูดของเรียวก็แล่นเข้ามาในสมองน้อยๆ ของฉัน

                “ แต่ฉันกับเธอไม่ได้เป็นอะไรกันหนิ “

                ฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ใช่สิ ฉันกับนายไม่ได้เป็นอะไรกัน นายรู้มั๊ยว่าคำพูดของนายมันทำร้ายจิตใจฉันขนาดไหน แล้วฉันก็คล้อยหลับไปทันที              

                ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีตอนที่ฟ้าผ่า อะไรกันฝนยังไม่หยุดตกอีกหรอนี่ ฉันลุกขึ้นและเดินไปที่หน้าต่าง โอ้จอร์ท ลมแรงมาก ขณะที่ฉันจะปิดหน้าต่างสายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่หน้าบ้าน

                “ O_O เรียว “

                ใช่จริงๆ ด้วย เรียวเงยหน้าขึ้นและสบตากับฉัน

                “ นานะฉันขอโทษ “

                 ถึงแม้ว่าฝนจะตกหนักแต่ฉันก็ได้ยินทุกถ้อยทุกคำชัดแจ๋ว เรียวผู้หยิ่งในศักดิ์ศรียืนตากฝนหน้าบ้านเพื่อบอกขอโทษฉัน แต่ที่นายทำกับฉันมันเทียบไม่ได้กับคำขอโทษของนายเลยรู้มั๊ย T_T ฉันทรุดตัวลงกับพื้นทันที

                ก๊อกๆๆ

                “ นานะ เพื่อนลูกยืนตากฝนอยู่ข้างนอกน่ะ แม่ให้เข้ามาข้างในก็ไม่เข้ามา “ เสียงแม่ของฉันตะโกนอยู่หน้าห้อง

” ชั่งเค้าสิคะ “

“ แม่ไม่รู้ว่าเค้าเป็นใคร แต่เค้ารอลูกมาตั้งแต่ 6 โมงเย็นแล้วนะ “

O_O หกโมงเย็น ตอนนี้สี่ทุ่ม ก็หมายความว่าเรียวยืนรอฉัน 4 ชั่วโมง แถมฝนยังตกอีก ว่าแต่ตอนที่ฉันออกไปที่ระเบียงทำไมฉันไม่เห็นเรียวล่ะ -_-

“ แม่ขอบอกอะไรลูกสักอย่างนะ การที่เราเห็นแต่แผ่นหลังของคนที่เรารักมันไม่ดีหรอกนะลูก ลูกจะเสียใจเมื่อรู้ว่าวันนึงไม่มีเค้าอยู่ข้างๆ ในเมื่อตอนนี้ลูกเลือกได้ก็ควรเลือกซะก่อนที่จะไม่มีโอกาส แล้วก็อย่าโกหกใจตัวเองนะจ๊ะ “

ใช่สิ ฉันเคยเห็นแผ่นหลังของเรียวแต่ไม่สามารถรั้งไว้ได้ ในเมื่อตอนนี้ฉันรั้งได้ฉันก็ควรรั้งสิ ^^ “ ฉันเปิดประตูห้องและกระโดดหอมแก้มแม่

“ ขอบคุณค่ะแม่ “

ฉันวิ่งลงบันไดมาทันที ฉันควรทำตามหัวใจของตนเองถึงจะถูก เมื่อฉันเปิดประตูออกมาฉันก็เห็นเรียวยังคงยืนอยู่ที่เดิม T_T น้ำตาฉันไหลอีกแล้ว เรียวเปียกฝนเหมือนพึ่งตกน้ำมา เรียวตัวสั่นและเงยหน้าขึ้น

“ นานะฉันขอโทษ “

ฉันเปิดประตูรั้วและโผเข้ากอดเรียว ตัวของหมอนี่อุ่นเป็นบ้า

“ นาย….”

“ ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันขอโทษที่ไม่เชื่อใจเธอ แต่ที่ฉันพูดออกไปก็เพราะว่าฉันหึง เธออย่าโกรธฉันเลยนะ “

ถึงเวลาแล้วสินะที่ฉันจะพูดคำนี้ ความจริงฉันตั้งใจจะพูดตั้งนานแล้วแต่ไม่มีโอกาส

“ ^___^ ฉันไม่โกรธนายหรอก เพราะว่าฉันรักนาย “

เรียวผละตัวออกจากฉันทันที ฉันพูดไรผิดหรอ

“ เธอว่าไงนะ “

ฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะ

“ ฉันบอกว่าฉันรักนาย “

เรียวคุกเข่าลงทันที

“ เฮ้ย ! ทำไรอ่ะ “

                “ คบกับฉันเถอะนะ “

                อึ้งค่ะ ผู้ชายขี้เก๊กคนนึงคลุกเข่าลงกับพื้นเพื่อคอฉันเป็นแฟน มัน มัน มันไม่รู้จะอธิบายยังไงดี -_-

                “ -/////- ลุกขึ้นเถอะอายเค้า “ ฉันเริ่มหันไปมองรอบๆ

                “ ทีเมื่อกี้กอดฉันไม่เห็นอายเลย “

                เชอะ ฉันเชิดหนาขึ้นและกำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เรียวจับมือฉันไว้ก่อน

                “ ตกลงว่าไง “

                ฉันยิ้มและก้มลงหอมแก้มเรียว

                “ ตกลง “

                เรียวลุกขึ้นและจูงมือฉันเดินไป จะพาฉันไปไหนอ่ะ บ้านฉันอยู่นี่นี่นา =_=

                “ แล้วเธอจะเอาไงกับไอโกะ “ เรียวถามขึ้นมา นั่นสิจะเอาไงดีล่ะ จะตัดเพื่อกันหรอ ในเมื่อตอนนี้ฉันกับเรียวเข้าใจกันแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไปละกัน ถือว่าเป็นบทเรียนอันล้ำค่า

                “ ^^ ความรักไม่มีผิดไม่มีถูก ไอโกะทำไปเพราะชอบนาย ถ้าไอโกะมาขอโทษฉันก็ให้อภัย “

                “ แฟนฉันเป็นคนดีจัง “ เรียวพูดและก้มลงหอมแก้มฉัน -////-

                เราสองคนเดินจับมือกันไปเรื่อยๆ อุปสรรคข้างหน้าจะเป็นไงก็ชั่งมัน แค่มีเรียวอยู่ข้างๆ ฉันก็ไม่หวั่นแล้ว เอ….ฉันลืมอะไรไปรึเปล่าน้า O_O เออใช่ ฉันลืมไปว่าฝนตกอยู่ -_-

The end

“ พี่ว่าน้องลุกขึ้นก่อนดีมั้ยครับ “ พี่ไคส่งมือมาให้ฉัน ตายแล้วนี่เป็นโอกาสดีควรรีบไขว่คว้าไว้ ^__^ ฉันกำลังจะเอื้อมมือไปแตะมือพี่ไคแต่มีคนมาปัดมือฉันออกก่อน

“ อย่าเอามือสกปรกของเธอมาแตะมือพี่ชายฉัน “

ฉันเงยหน้าขึ้นมองคนที่ปัดมือฉันออก ใครบังอาจมาทำลายความสุขฉ้านนน

O_O  ไอ้เรียวขี้เก๊ก

ฉันดีดตัวขึ้นและเผชิญหน้ากับนายเรียว มินาคาว่า เรียว น้องชายของพี่ไค สองคนนี้หน้าตาคล้ายกันมาก แต่ผมของนายเรียวจะเป็นสีน้ำตาลดำซอยสั้นระต้นคอ ตาของหมอนี่จะเป็นสีน้ำตาลเข้มส่วนตาของพี่ไคจะเป็นสีดำ แล้วหมอนี่ก็ขาวกว่าพี่ไคมาก แต่นิสัยทั้งขี้เก๊ก หลงตัวเอง แถมยังหยิ่งอีก ต่างกับพี่ไคราวฟ้าดิน

“ -_-^นายกล้าดียังไงมาว่ามือฉันสกปรก “

“ มือน่ะอาจไม่สกปรก แต่ใจน่ะสกปรกร้อยเปอร์เซ็น “

“ -_-^^แล้วนายล่ะดีนักหรอ “

“ มันก็ดีกว่าเธอแล้วกัน “ แล้วนายเรียวก็เดินไปทันที มันจะมากไปแล้วนะ

ฉันวิ่งไปหานายเรียวและกระชากไหล่หมอนั่นกลับมา

                  เผี้ยยยย

                ฉันตบหน้าหมอนั่นทันทีที่หันกลับมา นายเรียวทำหน้างงๆ

                “ ไอ้คนไม่มีหัวใจ “ แล้วฉันก็วิ่งออกมาพร้อมๆ กับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีใครกล้าว่าฉันขนาดนี้เลย แล้วหมอนี่กล้าดียังไง

                ฉันขึ้นรถเมย์กลับบ้านทันที โชคดีที่ยามไม่อยู่เลยออกมาจากโรงเรียนได้ ^^ แต่เอ๊…เหมือนฉันลืมอะไรเลย O_O เฮ้ย! ตายล่ะ ฉันลืมยัยไอโกะสนิทเลย โทรหามันหน่อยดีกว่า เดี๋ยวมันจะโกรธ

                ฉันกดเบอร์และลงมือโทรหายัยไอโกะ รอสัญญาณอยู่นานกว่ามันจะรับ

                ( แกอยู่ไหนวะ )

                “ บนรถเมย์ “

                ( เฮ้ย…แกเป็นขนาดนั้นเลยหรอ )

                “ ก็เออดิ ฉันร้องไห้เลยนะแก “

                เสียงยัยไอเงียบไปเหมือนหันไปคุยกับคนอื่น

                ( กลับมาโรงเรียนเดี๋ยวนี้นะ )

                0_0 เสียงผู้ชายหนิ

                “ ไม่กลับ แล้วนายเป็นใครมีสิทธิไรมาสั่งฉัน “

                ( อนาคตพ่อของเด็กในท้องเธอไง )

                เสียงของปลายสายหัวเราะ

                “ พ่อของแม่นายน่ะสิ “ เอ้ยๆ ไม่ได้ นางเอกนะจ่ะนานะ เธอเป็นนางเอกพูดจาอย่างงั้นไม่ได้ +_+

 “ นายเป็น ใคร “ เสียงเริ่มอ่อนลง

                ( แฟนในอนาคตของเธอ )

                “ ตายซะเถอะแก “ มาดนางเอกหลุด -_- “ จะบอกหรือจะบอก “

                ( บอกก็บอก ไม่เห็นต้องตะคอกเลย สุดหล่อของเธอไง )

“ ไอ้เรียว “

( ดีใจจังที่เธอจำเสียงฉันได้ )

“ ฉันจะคุยกับเพื่อนฉัน “ ฉันพยายามพูดอย่างใจเย็นที่สุด

                ( แต่ฉันจะคุยกับเธออ่ะ )

                “ แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย “

                ( ขอโทษน้า ) เสียงของนายเรียวดูอ่อนลง

                “ หา “

                ฉันตะโกนด้วยความตกใจจนคนบนรถเมย์หันมามองฉันเป็นจุดเดียว  -__- ฉันจึงต้องมุดหน้าลงกับเก้าอี้

                “ นายว่าไงนะ “

                ( คนหล่อบอกขอโทษทำเป็นไม่ได้ยิน )

                =_= หมดอารมณ์

                “ …. “

                ( อ่ะๆ บอกก็ได้ อะแฮ่ม ) ลีลาเยอะจริง ( ฉันขอโทษ ฉันไม่คิดว่าเธอจะเก็บไปคิดมากขนาดร้องไห้ )

                “ คนไม่มีหัวใจอย่างนายเนี่ยนะจะมาขอโทษฉัน “

                ( ถ้าฉันไม่มีหัวใจฉันคงไม่ชอบเธอหรอก )

                “ อืม…. ก็ดีแล้ว O_O ว่าไงนะ “ เมื่อกี้นายเรียวบอกรักฉันหรอ ไม่ใช่หรอกมั้ง 

                ( ฉันชอบเธอนะ ชอบมานานแล้วด้วย )

                โอ้จอร์ท ฉันนี่ก็เสน่ห์แรงไม่เบานะเนี่ย ^_^

                “ ชั่งมันเหอะ ว่าแต่นายอยู่กับเพื่อนฉันได้ไง “

                ( ก็เพื่อนเธอชอบฉัน )

                “ พูดจริง “

                ( จริงดิ ก็ฉันออกจะเสน่ห์แรงขนาดนี้ )

                -_- อึ้งค่ะ จะมีสักครั้งมั๊ยที่นายจะไม่หลงตัวเอง

                “ เออ นั้นแค่นี้นะ “

                ( เดี๋ยวดิ แล้วเธอจะไม่รับรักฉันหรอ ) น้ำเสียงของนายเรียวดูเศร้าๆ

                “ ไม่ “ แล้วฉันก็กดวางสายทันที หมอนี่พูดอะไรก็ไม่รู้ คนสวยเขินแย่เลย ^^

                1 อาทิตย์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ฉันกับนายเรียวสนิทกันมากขึ้น หมอนี่นิสัยใช้ได้เลยล่ะ ^^ เอาใจเก่งมาก แทกแคร์ฉันตลอด แต่ก็เอาเปรียบฉันเป็นบ้างเรื่อง เช่น ตอนเที่ยงต้องให้ไปดูซ้อมบาส ไปถึงโรงเรียนตอนเช้าต้องให้ไปที่สนามบาสก่อน ตอนเย็นต้องรอกลับบ้านพร้อมกัน จนตอนนี้คนทั่วไปคิดว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว

                วันนี้เป็นวันเสาร์ นายเรียวก็ลากฉันมาสนามบาสจนได้ -_- แล้วตอนนี้ก็เป็นช่วงพัก เราสองคนจึงนั่งคุยกันอยู่บนอัทจรรย์ เออใช่ฉันลืมบอกไปว่านายเรียวเป็นนักบาส ^^

                “ นี่ เธอยังไม่ชอบฉันอีกหรอ “ นายเรียวถามและเอานิ้วมาจิ้มแก้มฉันเบาๆ -/////- โอ้ย…. หน้าฉันร้อนไปหมดแล้ว

                “ ยังไม่ชอบ “ ฉันยิ้มและหันหน้าหนี ขืนมองหน้ากันอีกนิดใจฉันก็ละลายหมดสิ

                “ หรอ…. แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ “ นายเรียวยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าฉัน ฉันรีบลุกขึ้นทันที

                “ ใครหน้าแดง “

                “ ก็เธอไง ดูดิเหมือนลูกมะเขือเทศเลย “

                “ บ้า… “ ฉันยิ้มอย่างอายๆ

                “ เออ! เพื่อนเธอที่ชื่อไอโกะมาขอคบกับฉันแหละ “ นายเรียวพูดและยกน้ำขึ้นดื่ม เท่ห์เป็นบ้า ^_^

                “ แล้วนายตอบว่าไง “

                “ ก็โอเคน่ะดิ “

                O_O ฉันใจหายขึ้นมาทันที เรียวเป็นแฟนกับไอโกะแล้วหรอ ดีจัง แต่ทำไมน้ำตามันถึงจะไหลล่ะ เราควรดีใจสิไม่ใช่เสียใจ

                “ หรอ…. ดีใจด้วย “

                “ อืม ไอโกะน่ารักมากเลยล่ะ “ นายเรียวพูดต่อ ไม่ได้สนใจความรู้สึกฉันเลย แต่หมอนี่จะสนใจเราทำไมล่ะ คิดได้อย่างนั้นฉันจึงเดินออกมาทันที แล้วอยู่ๆ ฉันก็ต้องหยุดเพราะนายเรียวกอดฉันไว้ มันเป็นการกอดที่อบอุ่น ฉันไม่อยากเสียผู้ชายคนนี้ไปเลย ถ้าวันนึงไม่มีผู้ชายคนนี้อยู่ข้างๆ ฉันจะเป็นยังไงนะ

                “ ล้อเล่นหน่า ฉันบอกแล้วว่าฉันชอบเธอแล้วฉันจะไปเป็นแฟนกับยัยไอโกะทำไม “

                “ นายนี่มันจริงๆ เลยน้า “ ฉันปาดน้ำตาออก ดีแล้วล่ะที่เรียวกอดฉันจากด้านหลัง ถ้ากอดจากข้างหน้าหมอนี่คงจะรู้ว่าฉันร้องไห้

                “ แต่เพื่อนเธอขอคบกับฉันจริงๆ น้า แต่ฉันปฏิเสธไปแล้ว “ เรียวยิ่งกอดฉันแน่นขึ้นเหมือนกับกลัวว่าฉันจะจากไป ฉันไม่มีทางจากนายไปไหนหรอก มีแต่นายแหละที่จะเดินจากฉันไป

                “ นี่เรียว ฉันชอบ… “

                “ อะแฮ่ม ทำอะไรกันกันก็เกรงใจคนแถวนี้หน่อย “ พี่ไคเดินเข้ามายืนข้างหน้าฉัน เรียวจึงปล่อยฉันจากอ้อมกอด โถ่… เสียดายจัง -_-

                “ ขัดจังหวะจริง “ นายเรียวทำหน้าเซ็ง

                “ นี่ พวกเธอสองคนเป็นแฟนกันรึยัง “ พี่ไคถามและมองมาที่ฉัน +_+ ทำไมต้องทำหน้าเศร้าอย่างงั้นด้วยล่ะ

                “ ใครจะไปเป็นแฟนกับหมอนี่ล่ะคะ “ ฉันหันไปตอบพี่ไคอย่างรวดเร็ว แต่ความจริงก็อยากเป็นนะ ^^

                “ อ้าว… เห็นสวีทกันขนาดนี้ยังไม่เป็นอีกหรอ “

                “ โถ่….พี่ ก็คนแถวนี้สิปากแข็งไม่ยอมรับความจริง “ นายเรียวพูดและมองมาที่ฉัน

                “ อ้าว ฉันผิดหรอ “ ฉันแย้งขึ้นมาบ้าง ก็นายไม่เคยขอฉันเป็นแฟนหนิ จะให้ฉันขอรึไง ทุเรศตายเลย

                “ ไม่รู้แหละ เธอไม่ยอมรับรักฉันเอง ” นายเรียวพูดด้วยสีหน้าเศร้า นายทำให้ฉันสงสารรู้ไหม -_- แค่นี้ฉันก็จะบ้าตายกับความน่ารักของนายอยู่แล้ว

                “ พี่ไปดีกว่า อยู่ตรงนี้นานเดี๋ยวอ้วก “ แล้วพี่ไคก็เดินไปทันที นึกจะมาก็มา นึกจะไปก็ไป พิลึกคน =_=

                “ นี่…ฉันชอบเธอจริงนะ แล้วเธอล่ะ ชอบฉันบ้างรึเปล่า “ เรียวพูดและจับมือฉันขึ้นมา

                “ ^___^ ฉันก็…. “

                “ นานะ “

                ทำไมชอบขัดจังหวะจริงนะ ไอโกะวิ่งมาและหยุดอยู่ข้างๆ ฉัน เรียวไม่ปล่อยมือฉันแต่กลับบีบแน่นขึ้น T_T ฉันเจ็บมือนะ

                “ ฉัน….มาขัดจังหวะอะไรรึเปล่า “ ไอโกะถามและมองหน้าเรียว

                -_- ขัดมากเลยแหละ

                “ เปล่าหรอก “ ฉันตอบและส่งยิ้มให้ไอโกะ

                “ ฉันไปซ้อมก่อนนะ แล้วฉันจะมาเอาคำตอบ “ -/////- เรียวหอมแก้มฉันและวิ่งไปทันที ฉันอมยิ้มและเดินกลับไปนั่งที่อัทจรรย์ ไอโกะตามมานั่งข้างๆ

                “ เธอ…เป็นแฟนกับเรียวแล้วหรอ “

                “ ยังหรอก แต่ฉันชอบเรียวนะ ชอบจนเรียกว่ารักเลยก็ได้ “ ฉันตอบและหันไปมองหน้าไอโกะ

                “ จริงอย่างที่เธอพูดนะ แอบรักมันทรมานกว่าอกหักซะอีก เพราะแค่เจอหน้าก็เจ็บปวดแล้ว “ ไอโกะพูดด้วยแววตาเศร้าๆ

                “ เธอชอบเรียวหรอ “

                ไอโกะสะดุ้งขึ้นมาทันที

                “ จะบ้าหรอ ฉันจะชอบเรียวได้ยังไง “

                เฮอ…ค่อยสบายใจหน่อย ไอโกะไม่ได้ชอบเรียวฉันจะได้ไม่ต้องพะวงเรื่องอื่น ^^

                เวลาผ่านไปฉันกับเรียวก็สนิทกันมากขึ้น แล้วฉันก็สนิทกับพี่ไคมากขึ้นด้วย วันนี้พี่ไคชวนฉันไปดูหนัง จะไปดูกันสองคนก็กระไรอยู่ ฉันจึงต้องลากยัยไอโกะไปด้วย

                ก่อนหนังฉายหนึ่งชั่วโมง ฉัน พี่ไค ไอโกะ นั่งกินไอติมอยู่หน้าโรงหนัง ยัยไอโกะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ฉันกับพี่ไคนั่งอยู่ในร้านกันสองคน ฉันไม่ได้หลงตัวเองนะ -_- แต่ฉันรู้สึกว่าพี่ไคนั่งมองฉันตลอด ในที่สุดฉันก็อดถามไม่ได้

                “ มีอะไรติดหน้านานะหรอ “

                พี่ไคยังคงมองหน้าฉันเหมือนเดิม

                “ นานะกับไอ้เรียวเป็นแฟนกันรึยัง “

                   พรวด

                ไอติมพุ่งออกจากปากฉันอย่างรวดเร็ว พี่ไคถอยหลังทันที ^^ เกือบไปแล้วมั๊ยละ ถามอะไรไม่ดูสภาพแวดล้อมเลย

                ฉันส่งยิ้มแห้งๆ ให้พี่ไค

                “ ขอโทษค่ะ “

                “ ไม่เป็นไรครับ “ พี่ไคยื่นทิชชู่ให้ฉัน “ พี่มีอะไรจะบอก “

                ฉันเงยหน้าขึ้นมอง

                “ อะไรหรอ “

                “ พี่ว่า…. นานะอย่าพึ่งกินเลยนะเดี๋ยวมันจะพุ่งอีก “

                “ ก็ได้ค่ะ “ ฉันวางช้อนไอติมและมองหน้าพี่ไคอย่างตั้งใจ

                “ สัญญานะว่าถ้าพี่บอกทุกอย่างจะเหมือนเดิม “

                ( - - ) ( _ _ ) ( - - ) ( _ _ ) ( - - )

                “ พี่…. ชอบนานะนะ “

                “ อ๋อ….O_O หา! ว่าไงนะ “ ฉันตะโกนด้วยความตกใจ คนทั้งร้านหันมามองฉันเหมือนตัวประหลาด

                “ พี่….พูดจริงนะ “ พี่ไคพูดด้วยสีหน้าจริงจังฉัน กำลังตกอยู่ในอาการอึ้ง อึ้ง แล้วก็อึ้ง ถึงฉันจะมีเสน่ห์ก็เถอะนะ -_- แต่ฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเสน่ห์แรงขนาดนี้ ^_____^

                “……”

                “ เป็นไรไป “ พี่ไคถามและเอื้อมมือมากุมมือฉันไว้ ฉันรีบชักมืออกทันทีเพราะรู้สึกว่ามีคนแอบมองอยู่

“ พี่ขอโทษนะที่ทำให้นานะไม่สบายใจ “ พี่ไคก้มหน้าลงเหมือนสำนึกผิด “ นานะคงเกียจพี่มากสินะ “ เฮือก O_O นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย ฉันเอื้อมมือไปจับมือพี่ไค

“ นานะไม่ได้เกียจพี่หรอก แต่นานะกำลังอึ้งอยู่ “     

                พี่ไคยิ้มออกมาทันที

                “ แล้วนานะชอบพี่บ้างมั๊ย “

                “ ชอบสิ แต่ชอบแบบพี่ชาย “

พี่ไคหุบยิ้มลงทันที -_- นี่ฉันพูดอะไรผิดอีกแล้วใช่มั๊ยเนี่ย

“ แต่นานะก็เคยชอบพี่นะ ชอบตั้งแต่ตอนอยู่ ม. 1 จนตอนนี้อยู่ ม. 4 ถึงได้เลิกชอบ “

“…..”

“ ^^ ความรู้สึกของนานะเปลี่ยนไปเมื่อมาเจอกับเรียว “

ใช่สิ ฉันเปลี่ยนไปเมื่อมาเจอกับเรียว จากนิสัยที่จีบเค้าไปทั่วกลับต้องหยุดเมื่อมาเจอชายหนุ่มขี้เก๊กคนนี้ ตอนนี้ในหัวใจของฉันมีแต่เรียวคนเดียวเท่านั้น

“ แล้วนานะชอบเรียวมากรึเปล่า “ จากที่เงียบมานานพี่ไคก็ถามขึ้นมา

“…..”

“ นานะรู้รึเปล่าว่าชอบกับรักแตกต่างกันยังไง “ พี่ไคหยุดพูดและหันมามองหน้าฉัน “ ชอบ คือการหวังที่จะอยู่เคียงข้างใครสักคนตลอดเวลา แต่รัก คือการต้องการใครสักคนจนถึงขนาดขาดเขาคนนั้นไม่ได้ “ พี่ไคส่งยิ้มให้ฉัน มันเป็นยิ้มที่ทำให้ฉันรู้สึกเศร้า “ แล้วนานะเป็นแบบไหนล่ะ “

 ฉันก็ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นแบบไหน รู้แต่ว่าไม่อยากให้เรียวจากไปไหน อยากให้เรียวอยู่ข้างๆ ฉันตลอดเวลา ฉันยังนึกภาพไม่ออกเลยว่าถ้าวันนึงไม่มีเรียวอยู่ข้างๆ ฉันจะเป็นยังไง

“ นานะก็ไม่รู้หรอกว่ามันคือชอบหรือรัก แต่นานะหวังเพียงได้อยู่เคียงข้างเรียว แค่เห็นเรียวมีความสุขก็พอแล้ว “ ฉันพูดและพยายามกลั้นน้ำตาไว้ นางเอกจังเลยเรา -_-

“ แล้วถ้าเรียวไม่ได้อยู่เคียงข้างนานะล่ะ ถ้าวันนึงเรียวต้องเดินจากนานะไปนานะจะทำยังไง “ 

                “ จะทำไงได้ล่ะ ก็คงได้แต่ปล่อยให้มันเป็นในแบบที่ควรจะเป็น =__= ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าสักวันเรียวต้องจากนานะไปนานะก็ไม่สน เพราะนานะจะทำวันนี้ให้ดีที่สุด ดูแลเรียวให้ดี เวลาจากกันจะได้มีความทรงจำที่ดีเก็บไว้ไง “ ฉันปาดน้ำตาและส่งยิ้มให้พี่ไค

                “ โอเค พี่ยอมเธอแล้ว ถ้ามีปัญหาพี่จะช่วยแก้นะ ถือว่าตอบแทนความรู้สึกดีๆ ที่นานะมีให้น้องชายพี่ “

                “ ^^ ขอบคุณค่ะ “ ฉันส่งยิ้มให้พี่ไค ซุปเปอร์สเป๊กฉันนี่น่ารักจังเลย

                “ นั้นให้พี่ทำหน้าที่พี่ชายนะ “

                ฉันมองพี่ไคอย่างงงๆ พี่ไคตักไอติมและสั่งให้ฉันอ้าปาก เข้าใจแล้ว ฉันจึงป้อนไอติมพี่ไคบ้าง ถ้าคนไม่รู้จริงๆ คงคิดว่าเราเป็นแฟนกัน แต่ความจริงแค่พี่ชายกับน้องสาวเฉยๆ ^_^

                  นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาที่หนังจะฉายแล้วแต่ยัยไอโกะก็ยังมามาอีก โทรตามแล้วก็ปิดเครื่อง ฉันจึงต้องเข้าไปดูหนังกับพี่ไคกันสองคน แย่จัง -__-

                รุ่งเช้าฉันไปโรงเรียนด้วยอาการมีความสุข ยังไงวันนี้ฉันต้องบอกความรู้สึกให้เรียวรับรู้ให้ได้ ถึงดูจะช้าเกินไปแต่ก็คงไม่สายไปหรอกนะ ^^

                ฉันเดินไปที่สนามบาสและเห็นเรียวเล่นบาสอยู่ ^_^ หมอนี่น่ารักเป็นบ้าเลย เอ…แล้วพี่ไคไปไหนล่ะ ฉันเดินเข้าไปใกล้สนามบาสก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมาดักหน้าฉันไว้ หน้าตาคุ้นๆ แฮะ

                “ เธอชื่อนานะใช่มั๊ย “ ผู้หญิงคนนั้นยืนกอดอกถามฉัน เป็นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมนะคะ

                “ ค่ะ “

                “ ฉันชื่อซาบิน “

                อืม…. ว่าแต่ใครถาม

                “ ค่ะ “

                “ ฉันอยู่ ม. 6 “

                -_- แล้วจะบอกฉันทำไมเนี่ย

                “ ค่ะ “

                “ ฉันเป็นดาวของโรงเรียน “

                “ ค่ะ “

                มิน่าล่ะหน้าตาคุ้นๆ

                “ แล้วเธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร “

                “ อ้าว….ขนาดตัวพี่ยังไม่รู้เลยแล้วหนูจะรู้ไหมล่ะคะ “

                “ เธอกล้าย้อนฉันหรอ “

                “ หนูไม่ได้….”

                เผี้ยยยย

                หน้าฉันหันไปตามแรงตบ ฉันแสบหน้าขึ้นมาทันที -_-^^ ยัยนี่เป็นใครอยู่ดีๆ ก็มาตบฉัน ฉันหันไปมองหน้ารุ่นพี่ที่ชื่อซาบิน พี่ก็พี่วะ

                เผี้ยยยย

                ฉันโดนตบอีกหรอบ อะไรวะ นางเอกยังไม่ได้เอาคืนเลย -_-

                “ อย่าใช้สายตาหยั่งงั้นมองฉันนะ “ 

                “ หน้าหยั่งพี่หนูก็ไม่อยากมองนักหรอก เสียสายตาเปล่า “ ฉันกัดฟันพูด

                “ แก แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร “

                “ เป็นใครไม่สน แต่วันนี้ขอตบสักทีนึงเถอะ “ ฉันเอื้อมมือขึ้นจะตบยัยซาบินแต่มีเสียงๆ หนึ่งห้ามไว้ก่อน

                “ หยุดนะ “

                ว้าว….ฮีโร่ของฉันมาแล้ว เรียวเดินเข้ามาและหยุดอยู่ข้างๆ ยัยซาบิน ยัยนั่นเข้าไปเกาะแขนเรียวทันที นี่มันอะไรกันเนี่ย

                “ เรียวคะ นังนี่มันจะตบซาบิน “ ยัยซาบินพูดและชี้นิ้วมาที่ฉัน

“ เธอจะทำอะไรนานะ “ เรียวถามฉันด้วยสีหน้าเย็นชา นายเป็นอะไรไปเรียว

                “ แต่ยัยนี่มันตบฉันก่อนนะเรียว “ ฉันรีบเถียงกลับทันที

                “ เธอไม่มีสิทธิเรียกซาบินว่ายัยนี่ “

                “ ว่าไงนะ “

                “ ซาบินเค้าเป็นรุ่นพี่เธอ “

                “ แล้วไงล่ะ นายจะให้ฉันก้มกราบแล้วเรียกยัยนี่ว่าพี่หรอ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าหน้าฉันมันเป็นรอยรึเปล่า แต่ฉันรู้ว่ามันแสบมากๆ อย่างน้อยนายก็ต้องเห็นว่ามันแดงมั่งแหละ “

                “ เธอทำอะไรอยู่นานะ “

                “…..”

                ฉันทำอะไร -_- ฉันก็กำลังทะเลาะกับนายอยู่ไงล่ะ

                “ เมื่อวานเธอควงพี่ฉัน วันนี้มาควงฉัน แล้วพรุ่งนี้เธอจะไปควงใคร เธอเห็นฉันเป็นไอ้งั่งหรือไอ้โง่ล่ะ “ แววตาของเรียวดูสั่นคลอน นายคงไม่ได้ร้องไห้หรอกนะ

                “ นายกำลังเข้าใจผิดนะ “

                “ เข้าใจผิดหรอ “ เรียวพูดและโยนสิ่งของอย่างหนึ่งมาให้ฉัน มันคือรูป รูปที่ฉันอยู่กับพี่ไค รูปตอนที่นั่งอยู่ด้วยกัน จับมือกัน ป้อนไอติมกัน ฉันกำรูปพวกนั้นแน่นและเงยหน้าขึ้นมองเรียว

                “ มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ “ ฉันพูดพยายามควบคุมไม่ให้น้ำตาไหลออกมา

                “ แล้วมันคืออะไรล่ะ ผู้หญิงกับผู้ชายไปเที่ยวด้วยกัน จับมือกัน ป้อนไอติมกัน มันคืออะไรนานะ บอกฉันมาสิว่ามันคืออะไร “ เรียวตวาดขึ้นมา ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างหันมาสนใจเราสองคน

                “ มันไม่ใช่….”

                “ เธอตอบแทนความรู้สึกของฉันอย่างงี้หรอ เธอตอบแทนผู้ชายคนนึงที่รักเธออย่างงี้หรอ เธอทำมันลงได้ยังไง “

                น้ำตาฉันไหลออกมาทันที ทำไมนายไม่ฟังฉันบ้างล่ะ

                “ ฉัน….”

                “ เธอจะโกหกอะไรฉันอีกล่ะ แค่หรอกให้ฉันรักยังไม่พอใจอีกรึไง “

                “ ฟังฉันบ้างซิ “ ฉันตะคอกขึ้นมาอย่างหมดความอดทน “ นายรู้ไหมว่าสิ่งสำคัญสำหรับคนที่เป็นแฟนกันคืออะไร “

                “……”

                “ ความเชื่อใจไงล่ะ “

                เรียวหันมามองฉันด้วยแววตาที่เจ็บปวด

                “ แต่ฉันกับเธอไม่ได้เป็นอะไรกันหนิ แค่คำว่าชอบเธอยังไม่เคยพูดออกมาเลย แล้วอยู่ๆ เธอมาทำเหมือนชอบฉัน เธอคิดอะไรอยู่นานะ “

                “ ฉันก็กำลังจะบอกอยู่นี่ไงล่ะ “

                “ พอเถอะ มันไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ มันสายไปแล้ว “ เรียวเริ่มเดินจากฉันไป แล้วฉันก็เห็นไอโกะเดินมา ใช่สิเมื่อวานไอโกะไปกับฉันนี่นา ^^

                “ เดี๋ยวสิเรียว เมื่อวานไอโกะอยู่กับฉัน ถามไอโกะสิ “ เรียวหยุดเดินและหันมามองฉัน ไอโกะทำหน้างงๆ

                “ อะไรหรอ “

                “ เธอบอกไปสิว่าเมื่อวานเธออยู่กับฉัน บอกสิไอโกะ “ ฉันพูดและเขย่าตัวไอโกะทั้งน้ำตา

                “ หยุดเถอะนานะ “ เรียวพูดขึ้น “ ไอโกะจะอยู่กับเธอได้ยังไงในเมื่อรูปพวกนี้ไอโกะเป็นคนถ่าย “

                “ อ่ะ อะไรนะ “ ไอโกะเป็นคนถ่าย T-T ไม่จริงหรอก จะเป็นหยั่งงั้นได้ยังไงกัน

                “ ต่อไปนี้เธอกับฉันถือว่าไม่รู้จักกันอีก ลาก่อนนานะ “ เรียวเดินจากไปทันทีโดยมียัยซาบินวิ่งตาม ฉันไม่ชอบที่มันเป็นหยั่งงี้เลย เห็นแต่แผ่นหลังแต่ไม่สามารถรั้งไว้ได้ ฉันหันมามองหน้าไอโกะและค่อยๆ ปล่อยมือที่บีบไหล่ของเธออยู่

                “ นี่มันเกิดอะไรขึ้น “ ฉันพยายามถามอย่างใจเย็นที่สุด

                “ เธออย่ามาทำเป็นนางเอกหน่อยเลย “ ไอโกะพูดพร้อมจ้องหน้าฉัน อะไรกันก็ฉันเป็นนางเอกหนิ

                “ ฉันทำอะไร “

                “ เธอรู้ทั้งรู้ว่าฉันชอบเรียวแต่เธอก็ยังมาชอบเรียว อย่างน้อยเรียวก็ต้องเคยบอกเธอบ้างแหละว่าฉันขอเค้าคบเป็นแฟน แต่เธอก็ยังไปรับรักเค้า เธอทำมันได้ยังไง “

                ฉันกัดริมฝีปากและมองไปที่ไอโกะซึ่งตอนนี้เธอกำลังร้องไห้อยู่

                “ แล้วเธอล่ะทำได้ยังไง เธอก็รู้ว่าฉันชอบเรียวแต่เธอก็ทำให้ฉันกับเรียวทะเลาะกัน เธอทำมันได้ยังไง “

                “…..”

                “ ทำไมไม่พูดล่ะ ถ้าฉันรู้ว่าเธอชอบเรียวขนาดนี้ฉันจะไม่ไปยุ่งกับหมอนั่นเลย แต่นี่เธอไม่เคยบอกฉันสักคำ แต่แล้วจู่ๆ เธอก็มาแสดงตัวว่าชอบเรียว เธอจะให้ฉันทำยังไง “

                “…..”

                “ ต่อไปนี้ ถือว่าฉันกับเธอไม่รู้จักกันอีก ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่ผ่านมา ขอบคุณสำหรับคำว่าเพื่อน ฉันจะไม่โกรธและไม่เกียจเธอ เพราะเราเป็นเพื่อนกัน “

                ฉันหันไปดูไอโกะครั้งสุดท้าย ไอโกะยืนตัวสั่นและก้มหน้าอยู่ เธอคงกำลังร้องไห้ ฉันส่งยิ้มให้เธอ ถึงไอโกะไม่เห็นแต่ท้องฟ้าคงเห็น น้ำตาของฉันไหลออกมาอีกรอบ ไม่ใช่เพราะเรียวแต่เป็นเพราะไอโกะ เพื่อนที่ทรยศเพื่อนได้ลง

ความลับของไค

                สวัสดีครับ ผมชื่อมินาคาว่า ไค วันนี้ผมมีความลับของผมที่จะมาเล่าให้เพื่อนๆ ฟัง แล้วอย่าเอาไปบอกใครน้า เพราะมันเป็นความรับระหว่างเรา ^^

                ผมอยู่ ร.ร. K เมืองโซระประเทศญี่ปุ่น ผมได้รับการโหวดให้เป็นหนุ่มป๊อปของโรงเรียนฮะ เค้าว่ากันว่าผมเป็นคนเจ้าชู้ -_- ผมว่าตัวเองไม่เห็นเจ้าชู้เลย จริงอยู่ที่ผมควงหญิงสาวไม่ซ้ำหน้าแต่ผู้หญิงที่ผมรักมีอยู่คนเดียว เธอคือคาวาระ นานะ

                นานะเป็นหญิงสาวที่เรียนอยู่ห้องเดียวกับไอ้เรียวน้องชายตัวแสบของผม ผมชอบนานะตั้งแต่ตอนที่เธออยู่ ม.1 จนตอนนี้อยู่ ม. 4 ผมก็ยังชอบอยู่

                วันนี้ผมเตะบอลอัดเธอครับ ผมตั้งใจก็จริงแต่ผมไม่คิดว่ามันจะโดนหัวเธอ =_= ผมเดินไปหาเธอ เธอคงจะเจ็บมาก เมื่อเธอเห็นหน้าผมเธอก็อึ้งไปเลยครับ ก็ใช่สิผมออกจะหล่อขนาดนี้ ^^ ผมยื่นมือไปให้เธอ เธอกำลังจะแตะมือผมแต่มีคนมาปัดมือเธอออกก่อน -_-^ มันเป็นใครวะ อ้าว… ไอ้เรียวนั่นเอง -_- ทันทีที่นานะเห็นเรียวเธอก็ลุกขึ้นและด่าไอ้เรียวทันที นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเคยเห็นผู้หญิงด่าไอ้เรียว ก็มันออกจะหล่อเหมือนผม ^^ ผู้หญิงก็ต้องหลงเสน่ห์เป็นธรรมดา แล้วผมก็นึกถึงคำพูดของมันขึ้นมา มันบอกว่ามันชอบผู้หญิงคนนึง เธอเป็นคนเดียวที่กล้าด่ามัน -_- โอ้…ไม่นะ คงไม่ใช่หรอก นี่ไม่ใช่นิยายน้ำเน่าที่พี่กับน้องชอบผู้หญิงคนเดียวกัน แล้วพี่ก็ต้องเสียสละเป็นฝ่ายเดินจากไป นั่นไม่ใช่ผมแน่ๆ

                ผมพยายามใกล้ชิดกับนานะให้มากที่สุด แต่ดูเหมือนเธอจะยิ่งตีตัวออกห่างจากผม เหมือนกับเธอกำลังตกหลุมรักไอ้เรียวเข้าแล้ว แล้วผมล่ะ ผมต้องเป็นฝ่ายเดินจากไปอย่างงั้นหรอ

                แล้วสวรรค์ก็เข้าข้างผม ^_____^ นานะยอมไปดูหนังกับผม แต่เธอก็ยังลากเพื่อนที่ชื่อไอโกะมาด้วย เฮอ…ผมล่ะหนักใจ -_- พวกเราสามคนนั่งกินไอติมอยู่หน้าโรงหนัง ไอโกะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ดีล่ะ ผมจึงบอกความรู้สึกในใจให้นานะรู้ ผมรู้ว่าผลต้องออกมาเป็นหยั่งงี้ =_= เธอปฏิเสธผม เธอบอกว่าตอนแรกเธอก็ชอบผมแต่เมื่อมาเจอเรียวทุกอย่างก็เปลี่ยนไป T__T น้ำตาแทบจะไหล ผมน่าจะบอกเธอให้เร็วกว่านี้ แต่ชั่งเถอะ เธอชอบเรียวมากจริงๆ เธอยอมที่จะทนเสียใจเพื่อให้เรียวมีความสุข ผมก็จะทนเสียใจเพื่อให้เธอมีความสุขเหมือนกัน ^^

                เช้าวันรุ่งขึ้นเรียวกับนานะทะเลาะกัน ผมไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วยแต่ผมรู้ว่ายัยไอโกะส่งรูปตอนที่ผมกับนานะอยู่ด้วยกันไปให้ไอ้เรียวดู ผมแทบอยากจะฆ่ายัยนี่ซะแต่มันติดอยู่ที่ว่าผมกลัวจะติดคุก -_- แต่ก็ชั่งเถอะ ที่ผมต้องทำคือทำให้เรียวกับนานะคืนดีกันก่อนที่มันจะไม่ทันเวลา ฮั่นแน่ ^^ อยากรู้ล่ะสิว่าผมจะไปไหน ผมจะไปอังกฤษครับ ไปเรียนต่อที่นู่น แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่สำคัญ เหตุผลที่สำคัญเพื่อนๆ คงรู้อยู่แล้วว่าเพราะอะไร ถ้าเราอกหัก เรายังอยากจะเจอหน้าคนที่ทำให้เราเจ็บไหมล่ะครับ แต่ผมไม่ได้เกียจนานะน้า…. ผมแค่กลัวว่าจะตัดใจไม่ได้ก็เลยต้องรีบหนี หนีหัวใจตัวเอง เพราะถ้าขืนผมยังอยู่ที่ญี่ปุ่นผมคงจะผูกพันกับนานะยิ่งขึ้น แล้วเวลาจะสลัดมันก็จะเจ็บ ^^

                   ผมพยายามอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ไอ้เรียวฟัง แต่หมอนี่มันใจแข็งเป็นบ้า มันไม่ยอมฟังผมแม้แต่น้อย เอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง ผมจึงต้องไปลากยัยไอโกะมาอธิบายเรื่องทั้งหมด น่าแปลกที่ยัยนี่ยอมพูดแต่โดยดี ทันทีที่ฟังเรื่องทุกอย่างจบไอ้เรียวก็ยืนแข็งทื่อเป็นตอไม้ ผมตบบ่ามันและบอกให้มันดูแลนานะให้ดี มันส่งยิ้มให้ผมและบอกว่ามันรักนานะ มันจะดูแลนานะให้เท่ากับที่มันดูแลตัวเอง แล้วไอเรียวก็วิ่งออกไปทันที ผมว่าฟังแล้วมันทะแม่งๆ ยังไงอยู่นะ -_- แต่ก็ชั่งเหอะ ตอนนี้ภารกิจของผมเสร็จแล้ว ผมลงมือเขียนจดหมาย ผมคงไม่ได้อยู่ดูทั้งสองคืนดีกันเพราะผมต้องรีบไปขึ้นเครื่อง

                เคยมีคนถามผมว่าถ้าให้เลือกระหว่างคนที่เรารักกับคนที่รักเราผมจะเลือกอันไหน ตอนนั้นผมไม่สามารถตอบได้ แต่พอมาถึงตอนนี้ผมรู้แล้วล่ะว่าจะเลือกอันไหน ผมขอเลือกคนที่เรารัก ถึงแม้ว่าผมต้องเจ็บปวดหรือเสียใจที่ไม่ได้อยู่เคียงข้างเค้าคนนั้น แต่ผมก็ขอมองดูคนๆ นั้นอยู่ตรงนี้ คอยให้กำลังใจเวลาที่เธอทุกข์ คอยปลอบเวลาที่เธอเศร้า และที่สำคัญ คอยอยู่เคียงข้างเธอเวลาที่ไม่มีใคร แล้วเพื่อนๆ ล่ะคิดเหมือนผมรึเปล่า ถ้าเพื่อนๆ คิดเหมือนผมเราก็คงจะมีความรู้สึกที่เหมือนกัน ถึงเค้าจะทำให้เราเจ็บปวดแต่เราก็ยังให้อภัย เพราะเรารักคนๆ นั้น เหมือนที่ผมรักนานะไง เธอจะอยู่ในความทรงจำของฉันตลอดไปนานะ ^___^

                                                                                >>>>> จบบันทึกความรักของไค <<<<< 

                ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในห้องนอน ฉันไม่กินข้าว ไม่อาบน้ำ เรื่องราวทุกๆ อย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจนฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปดี ฉันเหมือนคนที่มีแต่ตัวแต่ไม่มีหัวใจ ก็ใช่สิในเมื่อฉันยกหัวใจของฉันให้เรียวไปหมดแล้ว

                ฉันเหลือบไปเห็นรูปที่ฉันถ่ายคู่กับไอโกะ เพื่อนที่คบกันมาสามปีแต่ต้องเลิกคบกันเพราะผู้ชายคนเดียว ความจริงถ้าไอโกะบอกฉันว่าชอบเรียวฉันก็จะเลิกยุ่งกับหมอนี่ทันที ถึงการสั่งให้ใจเลิกรักใครสักคนเป็นเรื่องยากแต่ฉันก็จะทำเพื่อรักษามิตรภาพระหว่างเพื่อน ทั้งๆ ที่ไอโกะเป็นคนแรกที่รู้ว่าฉันชอบเรียวแต่ก็ยังทรยศฉันได้ลง ซึ้งจริงๆ -_-

                ฉันเดินออกไปที่ระเบียงและแหงนหน้าขึ้นมองฟ้า วันนี้ดาวเต็มท้องฟ้า แต่ละดวงต่างสว่างแตกต่างกัน เรียวก็เหมือนกับดาวพวกนี้แหละ ^^ สามารถมองเห็นได้แต่ไม่สามารถจับต้องได้เพราะมันอยู่สูงเกินเอื้อม แต่ถึงมันจะอยู่สูงเกินเอื้อมแต่เราก็มีความสุขเมื่อได้เห็นมัน เช่นเดียวกับที่ฉันมีความสุขเวลาที่ได้มองเรียว

                ~ ซ่า ~

                จู่ๆ ฝนก็ตกลงมาและเอาฉันวิ่งเข้าบ้านเกือบไม่ทัน +_+ โถ่…กำลังโรแมนติกเลย เสียอารมณ์หมด -_-

                ฉันรีบวิ่งเข้าห้องทันที ถึงจะเศร้าอยู่แต่สุขภาพของตัวเองต้องมาเป็นที่หนึ่งนะคะ ^^แต่อยู่ในห้องอย่างงี้ฉันก็เศร้าขึ้นมาอีกแล้ว เฮอ…แล้วฉันจะทำยังไงกับเรียวดีล่ะ ไปง้อ ขอโทษ หรือว่าว่าปล่อยให้เลยตามเลย แต่ถ้าง้อแล้วเรียวจะเชื่อฉันมั๊ยล่ะ T_T แล้วคำพูดของเรียวก็แล่นเข้ามาในสมองน้อยๆ ของฉัน

                “ แต่ฉันกับเธอไม่ได้เป็นอะไรกันหนิ “

                ฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ใช่สิ ฉันกับนายไม่ได้เป็นอะไรกัน นายรู้มั๊ยว่าคำพูดของนายมันทำร้ายจิตใจฉันขนาดไหน แล้วฉันก็คล้อยหลับไปทันที              

                ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีตอนที่ฟ้าผ่า อะไรกันฝนยังไม่หยุดตกอีกหรอนี่ ฉันลุกขึ้นและเดินไปที่หน้าต่าง โอ้จอร์ท ลมแรงมาก ขณะที่ฉันจะปิดหน้าต่างสายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่หน้าบ้าน

                “ O_O เรียว “

                ใช่จริงๆ ด้วย เรียวเงยหน้าขึ้นและสบตากับฉัน

                “ นานะฉันขอโทษ “

                 ถึงแม้ว่าฝนจะตกหนักแต่ฉันก็ได้ยินทุกถ้อยทุกคำชัดแจ๋ว เรียวผู้หยิ่งในศักดิ์ศรียืนตากฝนหน้าบ้านเพื่อบอกขอโทษฉัน แต่ที่นายทำกับฉันมันเทียบไม่ได้กับคำขอโทษของนายเลยรู้มั๊ย T_T ฉันทรุดตัวลงกับพื้นทันที

                ก๊อกๆๆ

                “ นานะ เพื่อนลูกยืนตากฝนอยู่ข้างนอกน่ะ แม่ให้เข้ามาข้างในก็ไม่เข้ามา “ เสียงแม่ของฉันตะโกนอยู่หน้าห้อง

” ชั่งเค้าสิคะ “

“ แม่ไม่รู้ว่าเค้าเป็นใคร แต่เค้ารอลูกมาตั้งแต่ 6 โมงเย็นแล้วนะ “

O_O หกโมงเย็น ตอนนี้สี่ทุ่ม ก็หมายความว่าเรียวยืนรอฉัน 4 ชั่วโมง แถมฝนยังตกอีก ว่าแต่ตอนที่ฉันออกไปที่ระเบียงทำไมฉันไม่เห็นเรียวล่ะ -_-

“ แม่ขอบอกอะไรลูกสักอย่างนะ การที่เราเห็นแต่แผ่นหลังของคนที่เรารักมันไม่ดีหรอกนะลูก ลูกจะเสียใจเมื่อรู้ว่าวันนึงไม่มีเค้าอยู่ข้างๆ ในเมื่อตอนนี้ลูกเลือกได้ก็ควรเลือกซะก่อนที่จะไม่มีโอกาส แล้วก็อย่าโกหกใจตัวเองนะจ๊ะ “

ใช่สิ ฉันเคยเห็นแผ่นหลังของเรียวแต่ไม่สามารถรั้งไว้ได้ ในเมื่อตอนนี้ฉันรั้งได้ฉันก็ควรรั้งสิ ^^ “ ฉันเปิดประตูห้องและกระโดดหอมแก้มแม่

“ ขอบคุณค่ะแม่ “

ฉันวิ่งลงบันไดมาทันที ฉันควรทำตามหัวใจของตนเองถึงจะถูก เมื่อฉันเปิดประตูออกมาฉันก็เห็นเรียวยังคงยืนอยู่ที่เดิม T_T น้ำตาฉันไหลอีกแล้ว เรียวเปียกฝนเหมือนพึ่งตกน้ำมา เรียวตัวสั่นและเงยหน้าขึ้น

“ นานะฉันขอโทษ “

ฉันเปิดประตูรั้วและโผเข้ากอดเรียว ตัวของหมอนี่อุ่นเป็นบ้า

“ นาย….”

“ ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันขอโทษที่ไม่เชื่อใจเธอ แต่ที่ฉันพูดออกไปก็เพราะว่าฉันหึง เธออย่าโกรธฉันเลยนะ “

ถึงเวลาแล้วสินะที่ฉันจะพูดคำนี้ ความจริงฉันตั้งใจจะพูดตั้งนานแล้วแต่ไม่มีโอกาส

“ ^___^ ฉันไม่โกรธนายหรอก เพราะว่าฉันรักนาย “

เรียวผละตัวออกจากฉันทันที ฉันพูดไรผิดหรอ

“ เธอว่าไงนะ “

ฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะ

“ ฉันบอกว่าฉันรักนาย “

เรียวคุกเข่าลงทันที

“ เฮ้ย ! ทำไรอ่ะ “

                “ คบกับฉันเถอะนะ “

                อึ้งค่ะ ผู้ชายขี้เก๊กคนนึงคลุกเข่าลงกับพื้นเพื่อคอฉันเป็นแฟน มัน มัน มันไม่รู้จะอธิบายยังไงดี -_-

                “ -/////- ลุกขึ้นเถอะอายเค้า “ ฉันเริ่มหันไปมองรอบๆ

                “ ทีเมื่อกี้กอดฉันไม่เห็นอายเลย “

                เชอะ ฉันเชิดหนาขึ้นและกำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เรียวจับมือฉันไว้ก่อน

                “ ตกลงว่าไง “

                ฉันยิ้มและก้มลงหอมแก้มเรียว

                “ ตกลง “

                เรียวลุกขึ้นและจูงมือฉันเดินไป จะพาฉันไปไหนอ่ะ บ้านฉันอยู่นี่นี่นา =_=

                “ แล้วเธอจะเอาไงกับไอโกะ “ เรียวถามขึ้นมา นั่นสิจะเอาไงดีล่ะ จะตัดเพื่อกันหรอ ในเมื่อตอนนี้ฉันกับเรียวเข้าใจกันแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไปละกัน ถือว่าเป็นบทเรียนอันล้ำค่า

                “ ^^ ความรักไม่มีผิดไม่มีถูก ไอโกะทำไปเพราะชอบนาย ถ้าไอโกะมาขอโทษฉันก็ให้อภัย “

                “ แฟนฉันเป็นคนดีจัง “ เรียวพูดและก้มลงหอมแก้มฉัน -////-

                เราสองคนเดินจับมือกันไปเรื่อยๆ อุปสรรคข้างหน้าจะเป็นไงก็ชั่งมัน แค่มีเรียวอยู่ข้างๆ ฉันก็ไม่หวั่นแล้ว เอ….ฉันลืมอะไรไปรึเปล่าน้า O_O เออใช่ ฉันลืมไปว่าฝนตกอยู่ -_-

The end